تقلید کردن جزء خصوصیت کودکان است
پرسش :
پسر من امسال به پیش دبستانی رفته است. او فوق العاده نسبت به دوستان خود چشم و هم چشمی می‌کند و دوست دارد هر روز پول داشته باشد و هر چه می‌خواهد بخرد؛ یا در مهمانی‌ها می‌خواهد تمام وسایل بچّه‌ها را داشته باشد؛ چگونه با او رفتار کنم که در آینده با مشکل مواجه نشود؟
پاسخ :
پاسخ از حجت الاسلام سیدعلیرضا تراشیون (کارشناس و مشاور تربیتی کودک و نوجوان):
یکی از خصوصیّاتی که بعد از دو سالگی در بچّه‌ها ایجاد می‌شود، بحث تقلید‌کردن است. کودکان دوست دارند که رفتار دیگران را تقلید کنند؛ به عنوان مثال اگر تلویزیون کارتنی نشان دهد که شخصیّت اوّل آن یک حیوان باشد؛ بچّه‌ها از آن هم تقلید می‌کنند.
این‌که پدر و مادرها مدام به فرزندشان می‌گویند که از فلان کار تقلید نکن، درست نیست؛ چراکه وقتی کودک در محیطی قرار می‌گیرد و رفتارهای مختلف را می‌بیند، به صورت ناخودآگاه تقلید می‌کند؛ لذا والدین باید بچّه‌های خود را در محیط‌های سالم قرار دهند.
به کودکان برای رفتن به مغازه اجازه ندهیم!
در سؤال مطرح شد که این بچّه دوست دارد که پول داشته باشد و هرچه می‌خواهد بخرد؛ واقعاً آیا یک کودک شش ساله باید پا به پای دوستانش به مغازه برود و هرچه می‌خواهد بخرد؟! پدر و مادر باید این رفت و آمدها را کنترل کنند و به فرزندشان اجازه ندهند که در این محیط‌ها قرار بگیرد. البته نه به صورت کلامی بلکه با برنامه ریزی او را از رفتن در این فضاها منع کنند.
یادآوری داشته‌ها
یکی از توصیه‌هایی که ما به والدین داریم این است که داشته‌های بچّه‌ها را به آن‌ها یادآوری کنند.
آمده است که حضرت موسی علیه السّلام از جایی عبور می‌کردند، دیدند که پیرزنی نابینا که پا هم نداشت، در حال خوردن نان خشک است؛ او با هر لقمه‌ای که می خورد شکر خدا را می‌کرد. حضرت موسی به آن پیرزن فرمودند: تو که نان خشک می‌خوری و از داشتن پا و چشم هم محروم هستی، چرا خدا را شکر می‌کنی؟! او گفت: من خدا را به خاطر داشته‌هایم شکر می‌کنم، نه به خاطر آن چیزهایی که ندارم.
گاهی اوقات ما باید بچّه‌ها را در معرض نعمت‌ها و چیزهایی که دارند قرار دهیم؛ مثلاً اگر به خانه‌ی اقوام رفتیم و فرزندمان بهانه گرفت که فلان ماشین را می‌خواهم، به او بگوییم: ببین خود تو چه ماشین‌هایی داری! حتّی ما می‌توانیم به صورت گذرا مقایسه‌ای انجام دهیم؛ مثلاً بگوییم: تو ماشینی داری که دوستت ندارد، او هم آن ماشینی را دارد که تو نداری و قرار نیست هر کس هر چیزی داشت، تو هم داشته باشی!
یکی از خصوصیّاتی که بعد از دو سالگی در بچّه‌ها ایجاد می‌شود، بحث تقلید‌کردن است. کودکان دوست دارند که رفتار دیگران را تقلید کنند؛ به عنوان مثال اگر تلویزیون کارتنی نشان دهد که شخصیّت اوّل آن یک حیوان باشد؛ بچّه‌ها از آن هم تقلید می‌کنند.
این‌که پدر و مادرها مدام به فرزندشان می‌گویند که از فلان کار تقلید نکن، درست نیست؛ چراکه وقتی کودک در محیطی قرار می‌گیرد و رفتارهای مختلف را می‌بیند، به صورت ناخودآگاه تقلید می‌کند؛ لذا والدین باید بچّه‌های خود را در محیط‌های سالم قرار دهند.
به کودکان برای رفتن به مغازه اجازه ندهیم!
در سؤال مطرح شد که این بچّه دوست دارد که پول داشته باشد و هرچه می‌خواهد بخرد؛ واقعاً آیا یک کودک شش ساله باید پا به پای دوستانش به مغازه برود و هرچه می‌خواهد بخرد؟! پدر و مادر باید این رفت و آمدها را کنترل کنند و به فرزندشان اجازه ندهند که در این محیط‌ها قرار بگیرد. البته نه به صورت کلامی بلکه با برنامه ریزی او را از رفتن در این فضاها منع کنند.
یادآوری داشته‌ها
یکی از توصیه‌هایی که ما به والدین داریم این است که داشته‌های بچّه‌ها را به آن‌ها یادآوری کنند.
آمده است که حضرت موسی علیه السّلام از جایی عبور می‌کردند، دیدند که پیرزنی نابینا که پا هم نداشت، در حال خوردن نان خشک است؛ او با هر لقمه‌ای که می خورد شکر خدا را می‌کرد. حضرت موسی به آن پیرزن فرمودند: تو که نان خشک می‌خوری و از داشتن پا و چشم هم محروم هستی، چرا خدا را شکر می‌کنی؟! او گفت: من خدا را به خاطر داشته‌هایم شکر می‌کنم، نه به خاطر آن چیزهایی که ندارم.
گاهی اوقات ما باید بچّه‌ها را در معرض نعمت‌ها و چیزهایی که دارند قرار دهیم؛ مثلاً اگر به خانه‌ی اقوام رفتیم و فرزندمان بهانه گرفت که فلان ماشین را می‌خواهم، به او بگوییم: ببین خود تو چه ماشین‌هایی داری! حتّی ما می‌توانیم به صورت گذرا مقایسه‌ای انجام دهیم؛ مثلاً بگوییم: تو ماشینی داری که دوستت ندارد، او هم آن ماشینی را دارد که تو نداری و قرار نیست هر کس هر چیزی داشت، تو هم داشته باشی!
