به فرزند خود استقلال هدیه بدهید!
پرسش :
پسری دوازده ساله دارم که بدون اجازه از جیب پدرش پول بر می دارد؛ در حالی که پدرش تمام نیاز منطقی او را بر آورده می کند. لطفاً کارشناس محترم بفرمایند که باید با او چه برخوردی داشته باشیم؟
پاسخ :
پاسخ از حجت الاسلام سیدعلیرضا تراشیون (کارشناس و مشاور تربیت کودک و نوجوان):
بچّه ها در سنّین نوجوانی دوست دارند که به تدریج یک استقلال نسبی به دست بیاورند تا انشاالله استقلال کامل را بعد از ازدواج داشته باشند؛ لذا برای رسیدن بچّه به این استقلال، والدین باید به آنها کمک کنند؛ یعنی طوری نباشد که بچّه برای به دست آوردن استقلال به هرکاری دست بزند و آن را به زور به دست آورد. من همیشه در این زمینه برای والدین یک تعبیر به کار می برم و آن این است که اگر ما استقلال را به بچّه هدیه ندهیم، او به زور این استقلال را از ما می گیرد.
یکی از دغدغده های نوجوانان
یکی از ابعاد استقلال، استقلال مالی است. من چند سال پیش در یکی از مدارس به بچّه های دوّم و سوّم راهنمایی گفتم که دغدغه های خود را روی کاغذ بیاورید؛ خیلی برای من جالب بود؛ یکی از مهم ترین دغدغه ی بچّه ها در آن مدرسه، مسئله ی مالی بود. بخش عمده ای از سوالاتی که از طرف بچّه ها بیان شده بود این بود که در آینده چه طور می توانیم درآمد کسب کنیم؟ آیا می توانیم زندگی خود را بچرخانیم؟
بگذاریم دست نوجوان در جیب خودش باشد!
بچّه ها در سنّ نوجوانی دارای حسّ استقلال مالی می شوند؛ لذا توصیه ی من به والدین این است که خیلی فرزند را در این زمینه به خود وابسته نکنند؛ به فرض مثال اگر فرزند به کتابی نیاز داشته باشد، پدر به او نگوید: بابا جان! بیا با هم برویم تا خودم برای تو کتاب بگیرم؛ این کار درست نیست؛ در اینجا باید دست بچّه در جیب خودش باشد؛ چراکه او این کار را دوست دارد. اگر والدین این کار را انجام ندهند، در آینده بچّه ها به مسیرهای نگران کننده ای می روند؛ لذا والدین باید به فرزند خود پول توجیبی بدهند و در مراحل اوّل به صورت روزانه این کار را شروع کنند.
هنر والدین در پول تو جیبی دادن
وقتی والدین به بچّه ها پول تو جیبی می دهند، می توانند آنها را رصد و تشویق کنند؛ مثلاً پدر خیلی دوستانه به فرزند بگوید: بابا جان! پول های خود را جمع کن که وقتی می خواهیم به نمایشگاه کتاب برویم، بتوانی کتاب های مورد نیاز خود را تهیّه کنی؛ اگر هم نیاز شد من هم به تو کمک می کنم. این ها هنرهایی است که والدین باید در مسیر تربیت فرزند خود به میدان بیاورند.
بچّه ها در سنّین نوجوانی دوست دارند که به تدریج یک استقلال نسبی به دست بیاورند تا انشاالله استقلال کامل را بعد از ازدواج داشته باشند؛ لذا برای رسیدن بچّه به این استقلال، والدین باید به آنها کمک کنند؛ یعنی طوری نباشد که بچّه برای به دست آوردن استقلال به هرکاری دست بزند و آن را به زور به دست آورد. من همیشه در این زمینه برای والدین یک تعبیر به کار می برم و آن این است که اگر ما استقلال را به بچّه هدیه ندهیم، او به زور این استقلال را از ما می گیرد.
یکی از دغدغده های نوجوانان
یکی از ابعاد استقلال، استقلال مالی است. من چند سال پیش در یکی از مدارس به بچّه های دوّم و سوّم راهنمایی گفتم که دغدغه های خود را روی کاغذ بیاورید؛ خیلی برای من جالب بود؛ یکی از مهم ترین دغدغه ی بچّه ها در آن مدرسه، مسئله ی مالی بود. بخش عمده ای از سوالاتی که از طرف بچّه ها بیان شده بود این بود که در آینده چه طور می توانیم درآمد کسب کنیم؟ آیا می توانیم زندگی خود را بچرخانیم؟
بگذاریم دست نوجوان در جیب خودش باشد!
بچّه ها در سنّ نوجوانی دارای حسّ استقلال مالی می شوند؛ لذا توصیه ی من به والدین این است که خیلی فرزند را در این زمینه به خود وابسته نکنند؛ به فرض مثال اگر فرزند به کتابی نیاز داشته باشد، پدر به او نگوید: بابا جان! بیا با هم برویم تا خودم برای تو کتاب بگیرم؛ این کار درست نیست؛ در اینجا باید دست بچّه در جیب خودش باشد؛ چراکه او این کار را دوست دارد. اگر والدین این کار را انجام ندهند، در آینده بچّه ها به مسیرهای نگران کننده ای می روند؛ لذا والدین باید به فرزند خود پول توجیبی بدهند و در مراحل اوّل به صورت روزانه این کار را شروع کنند.
هنر والدین در پول تو جیبی دادن
وقتی والدین به بچّه ها پول تو جیبی می دهند، می توانند آنها را رصد و تشویق کنند؛ مثلاً پدر خیلی دوستانه به فرزند بگوید: بابا جان! پول های خود را جمع کن که وقتی می خواهیم به نمایشگاه کتاب برویم، بتوانی کتاب های مورد نیاز خود را تهیّه کنی؛ اگر هم نیاز شد من هم به تو کمک می کنم. این ها هنرهایی است که والدین باید در مسیر تربیت فرزند خود به میدان بیاورند.
