تربیت بر اساس جنسیت
پرسش :
دو پسر دارم که یکی ۱۰ ساله و دیگری ۸ ساله است. پسر بزرگ من بر خلاف برادرش از همان ۱ سالگی تمام کارهایش دخترانه بود؛ حتّی اسباب بازی هایش. الان نیز همه کارهای دخترانه را انجام می دهد و مسئولیت های مردانه مثل کارهای بیرون از خانه را نمی پذیرد و اصلاً دوست ندارد که پسر باشد. لطفاً راهنمایی بفرمایید.
پاسخ :
پاسخ از حجت الاسلام سیدعلیرضا تراشیون (کارشناس و مشاور تربیت کودک و نوجوان):
تربیت بر اساس جنسیت
یکی از عرصه های مهم در تربیت فرزندان، تربیت بر اساس جنسیت آن هاست. بچّه ها گاهی اوقات بیش از اندازه مادر خود را می بینند. بر اساس محاسباتی که اخیراً داشتم، بچّه ها اگر به پیش دبستانی نروند، با حذف زمان خواب و مواقع دیگر، تا سنّ هفت سالگی، حدوداً ۲۷۰۰۰ ساعت مادرشان را می بینند. بنابراین، اگر مادر دقّت کافی را در تربیت جنسیتی فرزندش نداشته باشد، بامشکل مواجه می‌شود؛ خصوصاً در رابطه با بچّه هایی که بعضی از خصایص مانند کم رویی و خجالت را دارند که منجر به این می شود که ارتباطات اجتماعی آنها کم شود.
ارتباط با اجتماع
توصیه ای که ما همیشه به خانواده ها داریم این است که باید بچّه ها را از حدود ۷ ماهگی به اجتماع و بیرون از خانه ببرند و وقتی مادر در خیابان قدم می زند، صورت کودک خود را که در آغوش مادر است، رو به خیابان و جمعیت بگیرد، تا مردم و جامعه را ببیند و با آنها آشنا شود.
از حدود ۱ سالگی بچّه ها گه گداری باید با هم جنس خودشان هم بازی شوند؛ هرچند که ممکن است با هم سازگاری نداشته باشند و دعوا کنند؛ ولی خوب است که برای مدّتی یکدیگر را ببینند و بازی کنند.
توجّه بیش از حد به مادر
گاهی ممکن است توجّه پدر به مادر در محیط خانه زیاد از حد باشد. در این صورت، بچّه هایی که یک مقدار بی کاری بیشتری دارند، در رفتارهای پدر و مادر با هم توجّه زیادی می کنند؛ لذا شخصیت زنانه برای آنها شخصیت محبوبی می شود و منجر به این می شود که الگو پذیری آنها از مادر نیز بیش تر شود.
عدم تعادل هورمون ها
همچنین این مشکل ممکن است به دلیل عدم تعادل بین هورمون ها باشد. در این زمینه پدر و مادر باید به یک مشاوره‌ی متخصّص رجوع کنند و یک سری از آزمایش های لازم را انجام دهند.
تربیت متفاوت در خانه
باید توجّه داشته داشت که لزوماً در محیط واحد، ممکن است تربیت واحدی برای تمام فرزندان انجام نشود و ممکن است در محیط یک خانه برای دو فرزند تربیت های متفاوتی صورت گیرد. بنابراین نمی توان بچّه ها را با یکدیگر مقایسه کرد. همچنین بعضی از ویژگی ها زمینه ی فردی دارد و به خود فرد بر می گردد؛ لذا بستگی به روحیات خود فرزندان در محیط خانه نیز دارد.
در عین حال خود پدر و مادر نیز تجربیات شان متفاوت می شود. مثلاً ممکن است در تربیت فرزند اوّل، مادر تجربیاتی را کسب کند که آنها را در تربیت فرزند دوّم به کار گیرد و نکات منفی را از تربیت خود حذف کند. به همین دلیل گاهی می بینیم که بچّه های کوچک تر منطقی تر و متعادل تر هستند.
تربیت بر اساس جنسیت
یکی از عرصه های مهم در تربیت فرزندان، تربیت بر اساس جنسیت آن هاست. بچّه ها گاهی اوقات بیش از اندازه مادر خود را می بینند. بر اساس محاسباتی که اخیراً داشتم، بچّه ها اگر به پیش دبستانی نروند، با حذف زمان خواب و مواقع دیگر، تا سنّ هفت سالگی، حدوداً ۲۷۰۰۰ ساعت مادرشان را می بینند. بنابراین، اگر مادر دقّت کافی را در تربیت جنسیتی فرزندش نداشته باشد، بامشکل مواجه می‌شود؛ خصوصاً در رابطه با بچّه هایی که بعضی از خصایص مانند کم رویی و خجالت را دارند که منجر به این می شود که ارتباطات اجتماعی آنها کم شود.
ارتباط با اجتماع
توصیه ای که ما همیشه به خانواده ها داریم این است که باید بچّه ها را از حدود ۷ ماهگی به اجتماع و بیرون از خانه ببرند و وقتی مادر در خیابان قدم می زند، صورت کودک خود را که در آغوش مادر است، رو به خیابان و جمعیت بگیرد، تا مردم و جامعه را ببیند و با آنها آشنا شود.
از حدود ۱ سالگی بچّه ها گه گداری باید با هم جنس خودشان هم بازی شوند؛ هرچند که ممکن است با هم سازگاری نداشته باشند و دعوا کنند؛ ولی خوب است که برای مدّتی یکدیگر را ببینند و بازی کنند.
توجّه بیش از حد به مادر
گاهی ممکن است توجّه پدر به مادر در محیط خانه زیاد از حد باشد. در این صورت، بچّه هایی که یک مقدار بی کاری بیشتری دارند، در رفتارهای پدر و مادر با هم توجّه زیادی می کنند؛ لذا شخصیت زنانه برای آنها شخصیت محبوبی می شود و منجر به این می شود که الگو پذیری آنها از مادر نیز بیش تر شود.
عدم تعادل هورمون ها
همچنین این مشکل ممکن است به دلیل عدم تعادل بین هورمون ها باشد. در این زمینه پدر و مادر باید به یک مشاوره‌ی متخصّص رجوع کنند و یک سری از آزمایش های لازم را انجام دهند.
تربیت متفاوت در خانه
باید توجّه داشته داشت که لزوماً در محیط واحد، ممکن است تربیت واحدی برای تمام فرزندان انجام نشود و ممکن است در محیط یک خانه برای دو فرزند تربیت های متفاوتی صورت گیرد. بنابراین نمی توان بچّه ها را با یکدیگر مقایسه کرد. همچنین بعضی از ویژگی ها زمینه ی فردی دارد و به خود فرد بر می گردد؛ لذا بستگی به روحیات خود فرزندان در محیط خانه نیز دارد.
در عین حال خود پدر و مادر نیز تجربیات شان متفاوت می شود. مثلاً ممکن است در تربیت فرزند اوّل، مادر تجربیاتی را کسب کند که آنها را در تربیت فرزند دوّم به کار گیرد و نکات منفی را از تربیت خود حذف کند. به همین دلیل گاهی می بینیم که بچّه های کوچک تر منطقی تر و متعادل تر هستند.
