وقت گذاشتن والدین برای بازی با فرزند

پاسخ از حجت الاسلام سیدعلیرضا تراشیون (کارشناس و مشاور تربیت کودک و نوجوان):

به اندازه ی نیاز او. ببینید وقتی بچّه سرگرم است و خودش در حال بازی کردن است، در آن لحظه کاری به کار او نداشته باشیم و بگذاریم خودش بازی کند. اتفاقا بچّه ها از سنّ یک سال و نیم تا دو سال نیاز چندانی به همبازی ندارند و خودشان سر خودشان را گرم می کنند. از سنین حدود یک سال و نیم به بعد است که بچّه ها نیاز به همبازی دارند. 

پس اگر دیدیم که خودش سرگرم است و بازی می کند، نیازی نیست که برویم و خلوت اورا به هم بزنیم. ولی اگر دیدیم که او نیاز به همبازی دارد، بهانه می گیرد و کلافه شده است، باید در آنجا وارد میدان شویم. حالا ممکن است که فرزند در یک روز، یک ساعت نیاز به همبازی داشته باشد یا در یک روز پنج یا شش ساعت این نیاز را داشته باشد که شما باید این وقت را [برای بازی کردن با او] بگذارید.