رفتار کودک دبستانی با والدین و همسالانش

پرسش :

رابطه کودک دبستانی با والدین، خواهر یا برادر، آموزگاران و همسالانش چگونه است؟

پاسخ :
از هفت تا یازده سالگی به لحاظ رشد روانی، دوره کمون نامیده می شود. در این دوره کودکان تلاش می کنند هم جنسان خود را پیدا کنند. در دوره کمون نوسانات بسیار زیادی در زمینه رشد روانی به وجود نمی آید و کودکان بیشتر درباره مسائل شناختی تحول پیدا می کنند. در رابطه با همسالانشان بیشتر متوجه هم جنسان خود می شوند و آموزگارانشان را الگوی خود قرار می دهند.
 
در سنین پایین تر، کودکان همانند سازی می کنند که این کار را نسبت به والدین خود نشان می دهند و از رفتار آنها تقلید می کنند. در سن مدرسه فرد دیگری به نام آموزگار وارد زندگی کودک می شود و او با آموزگارش همانند سازی می کند، چرا که در این دوره آموزگار نقش بسیار مهمی را برای او ایفا می کند و به عنوان سمبل است: سمبل قدرت، مقاومت، استقامت، دانش و معلومات زیاد. چرا که او تمام قابلیت‌ها و مهارت‌های لازم در زمینه علم و دانش را دارد. حتی در رفتار و کردار هم بچه ها با آموزگارشان بسیار همانند سازی می کنند. البته در رابطه با خواهر و برادر تفاوت بسیار زیاد است. نمی توانیم بگوییم که همه کودکان با خواهر و برادرشان یکسان رفتار می کنند.
 
در دوره دبستان گاهی ناسازگاری با خواهر و برادر به وجود می آید و مشاجراتی صورت می گیرد. گاهی خواهر و برادرها دوست ندارند با هم بازی کنند و ترجیح می دهند با همسالان و دوستان مدرسه ای خود بازی کنند و ارتباط داشته باشند. ممکن است در بعضی خانواده ها سازگاری بیشتر باشد، یعنی خواهر و برادرها با هم رابطه خوبی داشته باشند. این امر به وضعیت کودک، خانواده، تعداد خواهرها و برادرها و نحوه برخورد والدین با فرزند بستگی دارد.
 
بنابراین نمی توان درباره چگونگی ارتباط یک کودک دبستانی با خواهر و برادرهایش، بدون توجه به سن، جنس، تعداد خواهرها و برادرها و نوع تربیت خانوادگی اظهارنظر کرد.

منبع: پاسخ به والدین، دکتر سیما فردوسی، تهران: انتشارات صابرین، چاپ سیزدهم، 1394.