احکام حج | احرام: سوال چهار
پرسش :
آیا در نیّت احرام و سایر اعمال حج، قصد بر انجام عمل بدون ریا و توجه به عملى که انجام مى‌دهد، کافى است و یا گذراندن از قلب، یا به زبان آوردن آن لازم است، اگر به زبان آوردن لازم است چه چیزى باید بگوید؟
پاسخ :
امام خمینى (رحمه الله):
به زبان آوردن آن لازم نیست، و حتى گذراندن از قلب.
آیة اللّٰه گلپایگانى (رحمه الله):
لازم نیست نیت را به زبان آورد ولى مستحب است به آن تلفظ کند و عبارت آن در مناسک مرقوم است. واللّٰه العالم.
آیة اللّٰه اراکى (رحمه الله):
به زبان آوردن لازم نیست بلکه اگر مقارن تلبیه قصد کند بستن احرام را از براى عمرۀ تمتع حجةالاسلام به جهت اطاعت فرمودۀ خداوند عالم کافى است.
آیة اللّٰه فاضل (رحمه الله):
نیت به تنهایى کافى است ولى مستحب است که به زبان بیاورد البته تلبیه را باید تلفظ کند.
آیة اللّٰه بهج (رحمه الله):
در نیت گذراندن از قلب و بزبان آوردن لازم نیست، و نیت احرام در مناسک ذکر شده است.
آیة اللّٰه تبریزى (رحمه الله):
در نیت اخطار بقلب یا آوردن بزبان لازم نیست ولى در حج مستحب است نیت بزبان آورده شود. واللّٰه العالم.
آیة اللّٰه زنجانى (حفظه الله):
بنابر احتیاط واجب بر کسى که مى‌خواهد محرم شود بناگذارى قلبى بر انجام اعمال عمره یا حج واجب است یعنى در دل مثلاً بگوید که «عمرۀ تمتع حجةالاسلام را بجا مى‌آورم قربةً الى اللّٰه»، و مستحب است نیت احرام را به زبان بیاورد، ولى در سایر اعمال حج بناگذارى قلبى لازم نیست.
آیة اللّٰه مکارم (حفظه الله):
لازم نیست نیت را بر زبان جارى کند بلکه کافى است چنین قصدى در دل او باشد ولى بهتر است علاوه بر قصد باطنى بر زبان نیز جارى سازد.
آیة اللّٰه سیستانى (حفظه الله):
قصد انجام عمل با انگیزۀ قربت کافى است و به زبان آوردن آن لازم نیست اگرچه مستحب است.
آیة اللّٰه صافى (حفظه الله):
توجه بعمل کافى است و خطور قبلى یا بزبان آوردن لازم نیست بلى بزبان آوردن مستحب است و اگر خواست بزبان آورد براى عمره بگوید محرم مى‌شوم براى عمره تمتع حجةالاسلام براى اطاعت امر خداوند، و براى حج بگوید: محرم مى‌شوم براى حج تمتع حجةالاسلام براى اطاعت امر خداوند و معنى محرم شدن: ملتزم شدن و بر خود قرار دادن ترک محرّمات احرام است و اگز نایب است بگوید: محرم مى‌شوم به نیابت از ... و اگر حج مستحبى است بگوید محرم مى‌شوم براى عمرۀ تمتع یا حج تمتع و حجةالاسلام را نگوید. واللّٰه العالم.
آیة اللّٰه نورى (حفظه الله):
قصد کافى است.
منبع: استفتائات ویژه حج از محضر مراجع عظام تقلید، مرکز تحقیقات حج، تهران: نشر مشعر، ۱۳۷۵.
امام خمینى (رحمه الله):
به زبان آوردن آن لازم نیست، و حتى گذراندن از قلب.
آیة اللّٰه گلپایگانى (رحمه الله):
لازم نیست نیت را به زبان آورد ولى مستحب است به آن تلفظ کند و عبارت آن در مناسک مرقوم است. واللّٰه العالم.
آیة اللّٰه اراکى (رحمه الله):
به زبان آوردن لازم نیست بلکه اگر مقارن تلبیه قصد کند بستن احرام را از براى عمرۀ تمتع حجةالاسلام به جهت اطاعت فرمودۀ خداوند عالم کافى است.
آیة اللّٰه فاضل (رحمه الله):
نیت به تنهایى کافى است ولى مستحب است که به زبان بیاورد البته تلبیه را باید تلفظ کند.
آیة اللّٰه بهج (رحمه الله):
در نیت گذراندن از قلب و بزبان آوردن لازم نیست، و نیت احرام در مناسک ذکر شده است.
آیة اللّٰه تبریزى (رحمه الله):
در نیت اخطار بقلب یا آوردن بزبان لازم نیست ولى در حج مستحب است نیت بزبان آورده شود. واللّٰه العالم.
آیة اللّٰه زنجانى (حفظه الله):
بنابر احتیاط واجب بر کسى که مى‌خواهد محرم شود بناگذارى قلبى بر انجام اعمال عمره یا حج واجب است یعنى در دل مثلاً بگوید که «عمرۀ تمتع حجةالاسلام را بجا مى‌آورم قربةً الى اللّٰه»، و مستحب است نیت احرام را به زبان بیاورد، ولى در سایر اعمال حج بناگذارى قلبى لازم نیست.
آیة اللّٰه مکارم (حفظه الله):
لازم نیست نیت را بر زبان جارى کند بلکه کافى است چنین قصدى در دل او باشد ولى بهتر است علاوه بر قصد باطنى بر زبان نیز جارى سازد.
آیة اللّٰه سیستانى (حفظه الله):
قصد انجام عمل با انگیزۀ قربت کافى است و به زبان آوردن آن لازم نیست اگرچه مستحب است.
آیة اللّٰه صافى (حفظه الله):
توجه بعمل کافى است و خطور قبلى یا بزبان آوردن لازم نیست بلى بزبان آوردن مستحب است و اگر خواست بزبان آورد براى عمره بگوید محرم مى‌شوم براى عمره تمتع حجةالاسلام براى اطاعت امر خداوند، و براى حج بگوید: محرم مى‌شوم براى حج تمتع حجةالاسلام براى اطاعت امر خداوند و معنى محرم شدن: ملتزم شدن و بر خود قرار دادن ترک محرّمات احرام است و اگز نایب است بگوید: محرم مى‌شوم به نیابت از ... و اگر حج مستحبى است بگوید محرم مى‌شوم براى عمرۀ تمتع یا حج تمتع و حجةالاسلام را نگوید. واللّٰه العالم.
آیة اللّٰه نورى (حفظه الله):
قصد کافى است.
منبع: استفتائات ویژه حج از محضر مراجع عظام تقلید، مرکز تحقیقات حج، تهران: نشر مشعر، ۱۳۷۵.
