با کسی که منو دوست داره اما حاضر به ابراز آن نیست، چه رفتاری داشته باشم؟
پرسش :
میخواستم بدونم با دوستی که دوستت داره اما حاضر به ابراز کردنش نیست و هیچوقت حاضر نیست خودشو برای خوشحال کردن یا به اصطلاح همون غافلگیر کردن جلو بندازه، چطور باید رفتار کرد؟
پاسخ :
در روابط با دیگران دو نکته اساسی وجود دارد:
یک نکته این که رابطه یک مسئله دو طرفه است و به نوعی تعامل محسوب می شود پس باید توجه داشت که نوعی بده بستان به لحاظ رفتاری وجود دارد و در یک تعامل نباید همواره یک طرف گیرنده یا فقط دهنده باشند.
اما نکته دوم آن است که انسان ها در کنار اشتراکات همگانی، به طور طبیعی و ذاتی دارای تفاوتهای فردی هستند که این تفاوتها در فرایند رشد هر فرد و تعامل با محیط و جامعه و اطرافیان، میتواند در نهایت شخصیت کلی آنها نیز از یکدیگر متفاوت سازد. در این حالت میتوانید حدس بزنید که رابطه دو نفر که مثلا به لحاظ شخصیتی (به صورت کلی یا برخی ویژگی های شخصیتی) تفاوت دارند با رابطه دو نفر که از این لحاظ به هم نزدیک هستند متفاوت خواهد بود.
به عنوان مثال فرض کنید، شما با دو نفر دوست هستید که تنها در یک مسئله متفاوت هستند، یکی به لحاظ شخصیتی برونگراست و فردی اجتماعی و شاد است ، درحالی که دیگری درونگرا و تا حدی منزوی است (البته بیان ویژگی های این دو تیپ شخصیتی جزئیات زیادتری دارد که فعلا جای آن نیست). در این حالت قطعا کنش و واکنش این دو نفر در مواجهه با اتفاقات و روابط یکسان نخواهد بود.
توجه داشته باشید که انتظارات شما نیز از این دو نفر نباید یکسان باشد. اگر به یکی از این دو نفر سلام کنید، ممکن است با لبخند و روی خوش به شما پاسخ طولانی دهد و چند جمله احوال شما را بپرسد و این سلام شما در نهایت ۵ دقیقه وقت بگیرد، اما همین سلام را به دیگری که عرضه میکنید، صرفا پاسخ شما را بدهد و در نهایت لبخندی هم بزند. اما شما (به عنوان کسی که هر دو را می شناسید) باید بدانید که این تفاوت ناشی از میزان علاقه و دوست داشتن آنها باشما نیست! بلکه ناشی از (مثلا) تفاوت شخصیتی این دو نفر است.
پس سعی کنید رفتار طرف مقابل را در چارچوب شخصیت وی ارزیابی کنید.
منبع: www.soalcity.ir
در روابط با دیگران دو نکته اساسی وجود دارد:
یک نکته این که رابطه یک مسئله دو طرفه است و به نوعی تعامل محسوب می شود پس باید توجه داشت که نوعی بده بستان به لحاظ رفتاری وجود دارد و در یک تعامل نباید همواره یک طرف گیرنده یا فقط دهنده باشند.
اما نکته دوم آن است که انسان ها در کنار اشتراکات همگانی، به طور طبیعی و ذاتی دارای تفاوتهای فردی هستند که این تفاوتها در فرایند رشد هر فرد و تعامل با محیط و جامعه و اطرافیان، میتواند در نهایت شخصیت کلی آنها نیز از یکدیگر متفاوت سازد. در این حالت میتوانید حدس بزنید که رابطه دو نفر که مثلا به لحاظ شخصیتی (به صورت کلی یا برخی ویژگی های شخصیتی) تفاوت دارند با رابطه دو نفر که از این لحاظ به هم نزدیک هستند متفاوت خواهد بود.
به عنوان مثال فرض کنید، شما با دو نفر دوست هستید که تنها در یک مسئله متفاوت هستند، یکی به لحاظ شخصیتی برونگراست و فردی اجتماعی و شاد است ، درحالی که دیگری درونگرا و تا حدی منزوی است (البته بیان ویژگی های این دو تیپ شخصیتی جزئیات زیادتری دارد که فعلا جای آن نیست). در این حالت قطعا کنش و واکنش این دو نفر در مواجهه با اتفاقات و روابط یکسان نخواهد بود.
توجه داشته باشید که انتظارات شما نیز از این دو نفر نباید یکسان باشد. اگر به یکی از این دو نفر سلام کنید، ممکن است با لبخند و روی خوش به شما پاسخ طولانی دهد و چند جمله احوال شما را بپرسد و این سلام شما در نهایت ۵ دقیقه وقت بگیرد، اما همین سلام را به دیگری که عرضه میکنید، صرفا پاسخ شما را بدهد و در نهایت لبخندی هم بزند. اما شما (به عنوان کسی که هر دو را می شناسید) باید بدانید که این تفاوت ناشی از میزان علاقه و دوست داشتن آنها باشما نیست! بلکه ناشی از (مثلا) تفاوت شخصیتی این دو نفر است.
پس سعی کنید رفتار طرف مقابل را در چارچوب شخصیت وی ارزیابی کنید.
منبع: www.soalcity.ir
