چرا بعضی از افراد نمی توانند با گذشته به راحتی کنار بیایند؟
پرسش :
من خودم به شخصه آدم حساسی هستم و زود نمیتوانم گذشته را از یاد ببرم و این خیلی روی رفتارهایم تاثیر میگذارد. نمیتوانم درست تصمیم بگیرم و به برنامه هایی که برای خودم چیدم عمل کنم و فقط فکرم مشغول گذشته و...
پاسخ :
برای پاسخ دقیق به این سوال به اطلاعات جمعیت شناختی بیشتر ی از شما نیاز است اما به طور کلی می توان گفت:
گذشته بخشی از زندگی ما است و قرار نیست آن را فراموش کنیم اما همانگونه که شما اشاره نمودید اگر به طور افراطی در گذشته غرق شویم جز فرصت سوزی ثمره دیگری برای ما به دنبال نخواهد داشت.
به اعتقاد روانشناسان اگر کسی در گذشته زندگی کند مبتلا به افسردگی و اگر کسی در آینده زندگی کند مبتلا به اضطراب خواهد شد لذا توصیه و تاکید آنها برای یک زندگی موفق به زندگی در حال یا "اینجا و اکنون " است. در شعری که برخی بزرگان به امام علی (علیه السلام) نسبت داده‌اند می خوانیم: «ما فاتَ مَضی وَ ما سیأتیکَ فَاَیْنَ؟ قُمْ فَاغْتَنِم الفُرصَةَ بَینَ العَدَمَین: آنچه گذشت، از دست رفت و آنچه می‌آید کجاست؟ برخیز و فرصت میان دونیستی را دریاب.»
لذا شایسته است حضرتعالی نیز بیش از پیش به این حقیت توجه کنید و در سایه آن به این واقعیت برسید که برخی از امور در حیطه اختیار ما انسانها نیست از جمله رفتن به گذشته و... ولی توجه داشته باشید که جبران گذشته را می توان عملی ساخت به شرط اینکه گذشته را آینه ای برای تشخیص مسیر امروز و فردایمان قرار دهیم و همواره امیدوار باشیم.
به این حقیقت توجه داشته باشید باغوطه ور شدن در گذشته نه تنها گذشته را دوباره درک نمیکنید بلکه فرصتها را نیز از دست می دهید و فردا و آینده نیز افسوس چنین گذشته ای و فرصتهای از دست رفته آن را می خورید. به یاد داشته باشید که امروز همان گذشته فرداست. پس قدر آن را بدانید.
پس در آینده نیز زندگی نکنید اما به آینده امیدوار باشید. همانطور که گفته شد زندگی در گذشته و آینده تشویش را به دنبال دارد و سبب از دست رفتن فرصتها می شود و نتیجه از دست دادن فرصت چیزی جز غم واندوه نیست «اضاعة الفرصة غصة: از دست دادن فرصت غم وغصه را به دنبال دارد»[غررالحکم، ح ۴۱۲۴.]
لذا همانگونه که کفته شد شما باید از گذشته به عنوان یک تجربه برای امروز و فردای خود استفاده کنید. ضمن اینکه نه من و نه شما دارای علم غیب نیستیم و از آینده و حوادث آن بی خبریم چه بسا در آینده حوادثی را شاهد باشیم که تصورش را هم نمی کردیم و ما نباید هیچگاه ناامید شویم
از این رو برای خود اهداف کوتاه مدت و بلند مدتی را تعریف و مشخص نمایید و انرژی خود را بر رسیدن به این اهداف متمرکز سازید.
در صورتی که این احساس شما طولانی و افراطی شود پیشنهاد می کنم حتما به صورت حضوری با یک روانشناس صحبت کنید.
منبع: www.soalcity.ir
برای پاسخ دقیق به این سوال به اطلاعات جمعیت شناختی بیشتر ی از شما نیاز است اما به طور کلی می توان گفت:
گذشته بخشی از زندگی ما است و قرار نیست آن را فراموش کنیم اما همانگونه که شما اشاره نمودید اگر به طور افراطی در گذشته غرق شویم جز فرصت سوزی ثمره دیگری برای ما به دنبال نخواهد داشت.
به اعتقاد روانشناسان اگر کسی در گذشته زندگی کند مبتلا به افسردگی و اگر کسی در آینده زندگی کند مبتلا به اضطراب خواهد شد لذا توصیه و تاکید آنها برای یک زندگی موفق به زندگی در حال یا "اینجا و اکنون " است. در شعری که برخی بزرگان به امام علی (علیه السلام) نسبت داده‌اند می خوانیم: «ما فاتَ مَضی وَ ما سیأتیکَ فَاَیْنَ؟ قُمْ فَاغْتَنِم الفُرصَةَ بَینَ العَدَمَین: آنچه گذشت، از دست رفت و آنچه می‌آید کجاست؟ برخیز و فرصت میان دونیستی را دریاب.»
لذا شایسته است حضرتعالی نیز بیش از پیش به این حقیت توجه کنید و در سایه آن به این واقعیت برسید که برخی از امور در حیطه اختیار ما انسانها نیست از جمله رفتن به گذشته و... ولی توجه داشته باشید که جبران گذشته را می توان عملی ساخت به شرط اینکه گذشته را آینه ای برای تشخیص مسیر امروز و فردایمان قرار دهیم و همواره امیدوار باشیم.
به این حقیقت توجه داشته باشید باغوطه ور شدن در گذشته نه تنها گذشته را دوباره درک نمیکنید بلکه فرصتها را نیز از دست می دهید و فردا و آینده نیز افسوس چنین گذشته ای و فرصتهای از دست رفته آن را می خورید. به یاد داشته باشید که امروز همان گذشته فرداست. پس قدر آن را بدانید.
پس در آینده نیز زندگی نکنید اما به آینده امیدوار باشید. همانطور که گفته شد زندگی در گذشته و آینده تشویش را به دنبال دارد و سبب از دست رفتن فرصتها می شود و نتیجه از دست دادن فرصت چیزی جز غم واندوه نیست «اضاعة الفرصة غصة: از دست دادن فرصت غم وغصه را به دنبال دارد»[غررالحکم، ح ۴۱۲۴.]
لذا همانگونه که کفته شد شما باید از گذشته به عنوان یک تجربه برای امروز و فردای خود استفاده کنید. ضمن اینکه نه من و نه شما دارای علم غیب نیستیم و از آینده و حوادث آن بی خبریم چه بسا در آینده حوادثی را شاهد باشیم که تصورش را هم نمی کردیم و ما نباید هیچگاه ناامید شویم
از این رو برای خود اهداف کوتاه مدت و بلند مدتی را تعریف و مشخص نمایید و انرژی خود را بر رسیدن به این اهداف متمرکز سازید.
در صورتی که این احساس شما طولانی و افراطی شود پیشنهاد می کنم حتما به صورت حضوری با یک روانشناس صحبت کنید.
منبع: www.soalcity.ir
