دوران امامت امام باقر علیه السلام

پرسش :

دوران امامت امام باقر علیه السلام چند سال بود؟

پاسخ :
حضرت باقر(علیه السلام) در سال 57 هجرى در شهر «مدینه» چشم به جهان گشود. او هنگام وفات پدر خود امام زین العابدین(علیه السلام) که در سال 94 رخ داد، سى و نه سال داشت. نام او «محمد» و کنیه اش «ابوجعفر» است و «باقر» و «باقر العلوم» لقب او مى باشد.

مادرایشان «ام عبدالله» دختر امام حسن مجتبى(علیه السلام) می باشد و از این جهت نخستین کسى بود که هم از نظر پدر و هم از نظر مادر فاطمى و علوى بوده است.

امام باقر(علیه السلام) در سال 114 هجرى در شهر مدینه درگذشت و در قبرستان معروف بقیع، کنار قبر پدر و جدش، به خاک سپده شد. دوران امامت آن حضرت هیجده سال بود.

پیشواى پنجم در دوران امامت خود با زمامداران و خلفاى یاد شده در زیر معاصر بود:
1- ولید بن عبدالملک (86-96)
2- سلیمان بن عبدالملک (96-99)
3- عمر بن عبدالعزیز (99-101)
4- یزید بن عبدالملک (101-105)
5- هشام بن عبدالملک (105-125)

این خلفا، به استثناى عمر بن عبدالعزیز - که شخصى نسبتا دادگر و نسبت به خاندان پیامبر(صلی الله علیه وآله) علاقه مند بود - همگى در ستمگرى و استبداد و خودکامگى دست کمى از نیاکان خود نداشتند و مخصوصاً نسبت به پیشواى پنجم همواره سختگیرى مى کردند.

منبع: سیره پیشوایان، مهدی پیشوایی، موسسه امام صادق(علیه السلام)، چاپ بیست و سوم، قم، 1390 ش.