خبر دادن امام باقر (ع) از ولادت حضرت مهدی (عج)
پرسش :
آیا امام باقر (علیه السلام) از ولادت حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) خبر داده است؟
پاسخ :
امام باقر(علیه السلام) در روایاتی از ولادت حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) خبر داده است.
مسعودى در «اثبات الوصیة» به سند خود از على بن ابى حمزه چنین نقل کرده است که من با ابو بصیر بودم و با ما نیز یکى از موالیان امام باقر(علیه السلام) بود. او براى ما نقل کرد که از امام باقر(علیه السلام) شنیده که فرمود: «مِنَّا اثْنَا عَشَرَ مُحَدَّثاً السَّابِعُ مِنْ وُلْدِیَ الْقَائِمُ ... »(1)؛ (از ما دوازده مُحَدَّث است، هفتمین بعد از من قائم است ...).
پینوشت:
(1). اثبات الوصیة، مسعودى، على بن حسین، انصاریان، ایران، قم، چاپ: سوم، 1426 ق/ 1384 ش، ص 270، (قیام صاحب الزمان و هو الخلف الزکی بقیة الله فی أرضه و حجته على خلقه المنتظر لفرج أولیائه من عباده علیه السلام و رحمته و تحیاته)؛ بحار الأنوار، مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، محقق / مصحح: جمعى از محققان، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ دوم، 1403 ق، ج 36، ص 395، باب 45 (نصوص الباقر صلوات الله علیه)، ح 11.
منبع: موعود شناسی و پاسخ به شبهات، رضوانی، علی اصغر، مسجد مقدس جمکران، قم، چاپ هفتم، 1390 ش، ص 190.
امام باقر(علیه السلام) در روایاتی از ولادت حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) خبر داده است.
مسعودى در «اثبات الوصیة» به سند خود از على بن ابى حمزه چنین نقل کرده است که من با ابو بصیر بودم و با ما نیز یکى از موالیان امام باقر(علیه السلام) بود. او براى ما نقل کرد که از امام باقر(علیه السلام) شنیده که فرمود: «مِنَّا اثْنَا عَشَرَ مُحَدَّثاً السَّابِعُ مِنْ وُلْدِیَ الْقَائِمُ ... »(1)؛ (از ما دوازده مُحَدَّث است، هفتمین بعد از من قائم است ...).
پینوشت:
(1). اثبات الوصیة، مسعودى، على بن حسین، انصاریان، ایران، قم، چاپ: سوم، 1426 ق/ 1384 ش، ص 270، (قیام صاحب الزمان و هو الخلف الزکی بقیة الله فی أرضه و حجته على خلقه المنتظر لفرج أولیائه من عباده علیه السلام و رحمته و تحیاته)؛ بحار الأنوار، مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، محقق / مصحح: جمعى از محققان، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ دوم، 1403 ق، ج 36، ص 395، باب 45 (نصوص الباقر صلوات الله علیه)، ح 11.
منبع: موعود شناسی و پاسخ به شبهات، رضوانی، علی اصغر، مسجد مقدس جمکران، قم، چاپ هفتم، 1390 ش، ص 190.