فضایل حسنین (علیهما السلام) در حدیث سیادت

پرسش :

حدیث سیادت چه فضیلتی را برای امام حسن و امام حسین (علیهما السلام) اثبات می کند؟

پاسخ :
رسول خدا (صلى اللَّه علیه وآله‏) در حدیثى در فضیلت و برترى دو امام و دو سبط طاهر، حسن و حسین‏ (علیهما السلام‏)- که در نزد مسلمانان ثابت و قطعى است- مى‏ فرماید:
«الحسن والحسین سیّدا شباب أهل الجنّة»؛ (حسن و حسین دو سرور جوانان اهل بهشت هستند).

تِرمذى به سند خود، از ابوسعید خُدرى نقل مى‏ کند که رسول خدا (صلى اللَّه علیه وآله‏) فرمود:
«الحسن والحسین سیّدا شباب أهل الجنّة»(1)؛ حسن و حسین دو سرور جوانان اهل بهشت هستند.

ابن ماجه نیز به سند خود، از عبداللَّه بن عمر این گونه روایت مى‏ کند: ابن عمر مى‏ گوید: رسول خدا (صلى اللَّه علیه وآله‏) فرمود: «الحسن والحسین سیّدا شباب أهل الجنّة، وأبوهما خیرٌ منهما»؛(2) (حسن و حسین دو سرور جوانان اهل بهشت‏ اند و پدرشان از آن دو بهتر است).

احمد بن حنبل حدیث سیادت را با سندى دیگر نقل مى‏ کند.
حذیفه مى‏ گوید که رسول خدا (صلى اللَّه علیه وآله‏) فرمود: فرشته‏اى از فرشتگان که تا پیش از این شب به زمین فرود نیامده بود، از پروردگارش اجازه خواست تا بر من درود فرستد و مرا بشارت دهد به این که: «إنّ الحسن و الحسین سیّدا شباب أهل الجنّة، و أنّ فاطمة سیّدة نساء أهل الجنّة»؛(3) (حسن و حسین دو سالار جوانان اهل بهشت‏اند و فاطمه سرور زنان بهشت است).

حاکم نیشابورى نیز به سند خود از رسول خدا (صلى اللَّه علیه وآله‏) این گونه نقل کرده است که پیامبر(ص) خدا فرمود: «أتانی جبرئیل‏ (علیه السلام‏) فقال: إنّ الحسن و الحسین سیّدا شباب أهل الجنّة»؛ (جبرئیل‏ (علیه السلام‏) نزد من آمد و عرض کرد: حسن و حسین دو سرور جوانان اهل بهشت ‏اند).(4)

ذهبى در کتاب‏ تلخیص المستدرک‏ این حدیث را صحیح شمرده است.

آن سان که روشن شد افراد بسیارى به نقل حدیث سیادت پرداخته ‏اند. از جمله راویان این حدیث عبارتند از:
1. ابن حبّان در کتاب‏ صحیح‏ خود، همان گونه که در کتاب‏ موارد الظمآن‏ آمده است؛ (5)
2. نَسائى در کتاب‏ خصائص امیرالمؤمنین‏ (علیه السلام)؛
3. خطیب بغدادى در کتاب‏ تاریخ بغداد؛
4. ابونعیم اصفهانى در کتاب‏ حلیة الاولیاء؛
5. ابن حجر عسقلانى در کتاب‏ الإصابه؛
6. ابن اثیر جزرى در کتاب‏ اسد الغابه.(6)

این حدیث را زَرکشى نیز در کتاب‏ التذکرة فى الأحادیث المشتهره‏، جلال الدین سیوطى در کتاب‏ الدرر المنتثرة فى الأحادیث المشتهره‏، و سخاوى در کتاب‏ المقاصد الحسنة فى الأحادیث المشتهره على الألسنه‏ نقل کرده‏ اند. زبیدى نیز در کتاب‏ لقط اللآلى المتناثرة فى الأحادیث المتواتره‏ آورده است.

پی‌نوشت‌ها:
(1). سنن تِرمذى، 5ج، ص426، کتاب المناقب، باب مناقب ابومحمّد الحسن بن على بن ابى‏ طالب والحسین بن على بن ابى‏ طالب علیهما السلام، حدیث 3793.
(2). سنن ابن ماجه، ج1، ص 134 و 135، باب فضائل اصحاب رسول اللَّه (صلى اللَّه علیه وآله)، فضائل على بن ابى ‏طالب (علیهما السلام)، حدیث 118.
(3). مسند احمد، ج6، ص542، حدیث حذیفة بن یمان، حدیث 22818.
(4). المستدرک، ج3، ص429، کتاب معرفة الصحابه، ذکر مناقب حذیفة بن یمان، حدیث 5630.
(5). موارد الظمآن، 551.
(6). خصائص امیرالمؤمنین، ص36، تاریخ بغداد، ج9، ص231، حلیة الاولیاء، ج4، ص190، الاصابه، ج1، ص226، أُسد الغابه، ج5، ص574.

منبع: احادیث واژگونه، سید علی حسینی میلانی، مرکز حقایق اسلامی، قم ،1387، ص 51.