آیا در قرآن به نهی همجنس گرایى زنان اشاره شده؟
پرسش :
با توجه به این که، قرآن کریم، به برخى اعمال زشت قوم لوط و سرنوشت آنان پرداخته، آیا همجنس گرایى در بارۀ زنان نیز صادق است؟ قرآن کریم، در کدام سوره و آیه، به آن اشاره کرده است؟
پاسخ :
همجنس گرایى، دربارۀ زنان نیز وجود داشته و از جمله گناهان کبیره‌اى است که داراى حّد است و در منابع اسلامى از آن به «مساحقه» تعبیر شده است. هر چند در قرآن کریم، همانند عمل زشت «لواط» به آن تصریح نشده، ولى با راهنمایى اهل‌بیت علیهم السلام، آیاتى به آن اشاره دارد؛ خداوند در توصیف مؤمنان مى‌فرماید:«و الَّذینَ هُم لِفُروجِهِم حافِظون؛ الّا عَلىٰ ازواجِهِم او ما مَلَکَت ایمانُهُم فَاِنَّهُم غَیرُ مَلومین؛ فَمَنِ ابتَغىٰ ورآءَ ذٰلِکَ فَاُولئکَ هُمُ العادون؛1 و آن‌ها که دامان خود را ] از آلوده شدن به بى‌عفتى [ حفظ مى‌کنند.
تنها آمیزش جنسى با همسران و کنیزانشان دارند، که در بهره‌گیرى از آنان ملامت نمى‌شوند و کسانى که غیر از این طریق را طلب کنند تجاوزگرند.»
بنابراین، اگر زنى از غیر طریق همسر خویش ارضاى جنسى شود، دامان خود را حفظ نکرده و مرتکب معصیت الهى گشته است.
در روایتى از امام صادق علیه السلام مى‌خوانیم که حضرتش در پاسخ به سؤال زنى که از حکم مساحقه پرسیده بود، فرمود: «حدّش حدّ زناکار است»؛ پرسید: آیا خداوند عزّوجلّ در قرآن، آن را بیان فرموده است؟
فرمود: «آرى»؛ عرض کرد: در کجاى آن؟ فرمود: در داستان «اصحاب الرّس» و در روایتى آمده است: زنى همراه کنیز خود خدمت امام صادق علیه السلام رسیده، عرض کرد: درباره پرداختن زنان به یک دیگر چه مى‌فرمایى؟
حضرت فرمودند: جایگاهشان آتش است؛ روز قیامت این گونه زنان آورده مى‌شوند در حالى که بالاپوشى از آتش و کفشى از آتش و روبندى از آتش بر آنان پوشانده مى‌شود؛ آن زن عرض کرد: این مطلب در کتاب خداوند متعال نیست!
حضرت فرمود: آرى هست؛ عرض کرد: کجاست؟
فرمودند: «آن جا که مى‌فرماید:«و عادًا و ثَموداً و اصحابَ الرَّسِ‌ّ»2 البته از برخى از احادیث استفاده مى‌شود که این عمل ناپسند در قوم لوط نیز بوده است؛ امام صادق علیه السلام مى‌فرماید: «نخستین کسى که این عمل را مرتکب شد، قوم لوط بودند؛ زیرا مردها به یک دیگر پرداختند و زنان، بى مرد ماندند، در نتیجه آن زنان نیز همانند مردانشان، به یک دیگر روى آوردند.3
پی‌نوشت‌ها:
(1). مؤمنون/ 5-7
(2). فرقان/ 38
(3). بحارلانوار، ج 79، ص 76؛ میزان‌الحکمه، ج 5، ص 2418
منبع: پرسمان قرآنی فلسفه احکام، سید علی هاشمی نشلجی، نشر جمال، 1390.
همجنس گرایى، دربارۀ زنان نیز وجود داشته و از جمله گناهان کبیره‌اى است که داراى حّد است و در منابع اسلامى از آن به «مساحقه» تعبیر شده است. هر چند در قرآن کریم، همانند عمل زشت «لواط» به آن تصریح نشده، ولى با راهنمایى اهل‌بیت علیهم السلام، آیاتى به آن اشاره دارد؛ خداوند در توصیف مؤمنان مى‌فرماید:«و الَّذینَ هُم لِفُروجِهِم حافِظون؛ الّا عَلىٰ ازواجِهِم او ما مَلَکَت ایمانُهُم فَاِنَّهُم غَیرُ مَلومین؛ فَمَنِ ابتَغىٰ ورآءَ ذٰلِکَ فَاُولئکَ هُمُ العادون؛1 و آن‌ها که دامان خود را ] از آلوده شدن به بى‌عفتى [ حفظ مى‌کنند.
تنها آمیزش جنسى با همسران و کنیزانشان دارند، که در بهره‌گیرى از آنان ملامت نمى‌شوند و کسانى که غیر از این طریق را طلب کنند تجاوزگرند.»
بنابراین، اگر زنى از غیر طریق همسر خویش ارضاى جنسى شود، دامان خود را حفظ نکرده و مرتکب معصیت الهى گشته است.
در روایتى از امام صادق علیه السلام مى‌خوانیم که حضرتش در پاسخ به سؤال زنى که از حکم مساحقه پرسیده بود، فرمود: «حدّش حدّ زناکار است»؛ پرسید: آیا خداوند عزّوجلّ در قرآن، آن را بیان فرموده است؟
فرمود: «آرى»؛ عرض کرد: در کجاى آن؟ فرمود: در داستان «اصحاب الرّس» و در روایتى آمده است: زنى همراه کنیز خود خدمت امام صادق علیه السلام رسیده، عرض کرد: درباره پرداختن زنان به یک دیگر چه مى‌فرمایى؟
حضرت فرمودند: جایگاهشان آتش است؛ روز قیامت این گونه زنان آورده مى‌شوند در حالى که بالاپوشى از آتش و کفشى از آتش و روبندى از آتش بر آنان پوشانده مى‌شود؛ آن زن عرض کرد: این مطلب در کتاب خداوند متعال نیست!
حضرت فرمود: آرى هست؛ عرض کرد: کجاست؟
فرمودند: «آن جا که مى‌فرماید:«و عادًا و ثَموداً و اصحابَ الرَّسِ‌ّ»2 البته از برخى از احادیث استفاده مى‌شود که این عمل ناپسند در قوم لوط نیز بوده است؛ امام صادق علیه السلام مى‌فرماید: «نخستین کسى که این عمل را مرتکب شد، قوم لوط بودند؛ زیرا مردها به یک دیگر پرداختند و زنان، بى مرد ماندند، در نتیجه آن زنان نیز همانند مردانشان، به یک دیگر روى آوردند.3
پی‌نوشت‌ها:
(1). مؤمنون/ 5-7
(2). فرقان/ 38
(3). بحارلانوار، ج 79، ص 76؛ میزان‌الحکمه، ج 5، ص 2418
منبع: پرسمان قرآنی فلسفه احکام، سید علی هاشمی نشلجی، نشر جمال، 1390.
