مفهوم واژه «بَشَر» در قرآن کریم

پرسش :

منظور از واژه «بَشَر» در قرآن کریم چیست؟

پاسخ :
«بَشَرْ» در اصل از «بَشَرَة» به معنى ظاهر پوست انسان است؛ ولى از «مقائیس اللُّغه» استفاده مى‌ شود که ریشه آن ظاهر شدن چیزى با حسن و جمال است، لذا حالت «بُشْر» (بر وزن یُسر) به معنى فرح و انبساط است؛ و از آنجا که این حالت مخصوص انسان است، واژه «بشر» اسم براى نوع انسان شده است.(1) 

این واژه بر مرد و زن، و مفرد و تثنیه و جمع، اطلاق مى‌ شود.(2)

پی‌نوشت‌ها:
(1). معجم مقاییس اللغه‏، ابن فارس، احمد بن فارس‏، محقق/ مصحح: هارون، عبدالسلام محمد، مکتب الاعلام الاسلامی، قم‏‏، چاپ اول‏، بی تا، ج ‏1، ص 251، بشر ..... ؛ لسان العرب، ابن منظور محمد بن مکرم، دار صادر، بیروت، چاپ سوم، 1414 ق، ج 4، ص 60؛ التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، مصطفوى حسن، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، تهران، 1360 ش، ج ‏1، ص 274، بشر... .
(2). لسان العرب، ابن منظور محمد بن مکرم، دار صادر، بیروت، چاپ سوم، 1414 ق، ج 4، ص 60؛ مجمع البحرین، طریحى فخر الدین، تحقیق: سید احمد حسین، کتابفروشى مرتضوى، تهران، چاپ سوم، 1375 ش، ج ‏3، ص 222، باب ما أوله الباء.

منبع: پیام قرآن، مکارم شیرازی، ناصر انتشارات دارالکتب الاسلامیه، تهران، 1386 هـ ش، چاپ نهم، ج 2، ص 62.