پرسش :

چرا در برخى روايات از زن مذمت شده است؟‎

پاسخ :
شبهه ديگر اين كه در بعضى روايات از زن مذمت شده و از ارتباط با او منع شده است. به عنوان ‏نمونه حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام مى‏فرمايد‎:‎
‎ »‎المرأةُ عقربٌ حُلْوةُ اللَبْسَة»(1).‏
‎ ‎زن مثل عقرب است كه نيش آن در آغاز شيرين ولى مسموم است‎.‎
‎ ‎بايد توجه داشت اين گونه روايات هشدارى به مرد است تا فريب شهوت را نخورد. نيش عقرب ‏مثل نيش زنبور عسل و نظير سوزن نيست بلكه اگر انسان نداند عقرب است از نيش آن احساس ‏لذت و شيرينى مى‏نمايد مثل آن كه يك شيرينى در كام بچه بريزند كه ظاهرش شيرين، امّا درونش ‏تلخ و مسموم است. اين سخن براى آن نيست كه بگويد زن عقرب است بلكه مى‏فرمايد: خود را به ‏وسيله نگاه به نامحرم به آتش ندهيد، ديدن نامحرم شيرين است امّا اين گناه، درونش عقرب است، ‏چه اين كه اگر زنى به دام مرد بيفتد آن مردپرستى، عقرب مى‏شود و بين زن و مرد فرقى نيست، ‏منتها چون جاذبه از آن سو بيشتر است، حضرت به آن اشاره نموده است. همين تعبير، درباره دنيا ‏هم ذكر شده است، حضرت امير - سلام‏اللَّه عليه - در نامه‏اى كه براى سلمان مى‏نويسد، ‏مى‏فرمايد:‏
‎ »‎فانّما مثل الدّنيا مثل الحيّة، لَيِّنٌ مَسُّها قاتلٌ سَمُّها(2).‏
‎ ‎دنيا، مثل آن مار خوشرنگى است كه رنگش زيباست، پوست او هم بسيار نرم است اما همين ‏پوست نرم، سم است‎.‎
‎ ‎چرا مصافحه با زن معصيت است؟ چون ليّنٌ مسّها قاتلٌ سمّها، اين جمله مذمت زن نيست، بلكه ‏مذمت نگاه به نامحرم است. همچنانكه آن روايت، دليل مذمت دنيا نيست، مذمت دنياپرستى‎ ‎و به ‏سوى دنيا جذب شدن است. وگرنه در همين نهج‏البلاغه از دنيا ستايش كرده و فرموده هر كس به ‏هرجا رسيده، در دنيا رسيده است‎.‎
‏
‏(1)‏‎ ‎كلمات قصار، رقم 61.‏
‏(2) نهج البلاغه صبحى صالح، نامه 68.‏

‏( آیةالله جوادی آملی ،زن در آئينه جلال و جمال، صفحات 374 ـ 375.)‏