پرسش :
درباره حجاب و دلیل وجوب آن توضیح دهید؟
پاسخ :
« و لا یبدین زینتهن الا ما ظهر منها و لیضربن بخمرهن علی جیوبهن» ؛ «و زینت خود را جز آن مقدار که نمایان است، آشکار نکنند و [اطراف] روسری های خود را بر سینه ی خود افکنند [تا گردن و سینه با آن پوشانده شود]».
«حجاب»، در لغت به معنای پرده، حجاب و پنهان کردن است و در اصطلاح «پنهان کردن زن خود را از دید مرد بیگانه است». آن چه دین اسلام بر زنان لازم دانسته، همان پوشش است که در متون دینی و در کلام فقیهان، از آن ستر، پوشش، ساتر و پوشاننده تعبیر شده است.
حجاب و پوشش پیش از اسلام، در میان برخی از ملت ها- از جمله ایران باستان و قوم یهود و شاید در هند- مطرح و از آن چه که در قانون اسلام آمده، سخت تر بوده است. این دستور در دین اسلام، حدود سال های چهارم و پنجم تشریع گردیده است.
حجاب، یکی از احکام ضروری اسلام به شمار می آید و شیعه و سنی بر آن، اتفاق نظر دارند. خداوند متعال در این باره سه آیه در شهر مدینه، نازل کرده و در دو مورد آن، به مسأله پوشش بانوان اشاره کرده است. علاوه بر این، احادیث بسیاری درباره اهمیت و چگونگی حجاب نقل شده است. حضرت علی (علیه السلام) میفرماید:
« پوشیدگی زن به حالش، بهتر است و زیبایی اش را پایدارتر می سازد».
پوشش برای زن دو هدف و فلسفه اساسی دارد:
1- مصونیت زن، در برابر طمع ورزی های هوس بازان.
2- پیشگیری از تحریکات شهوانی و تأمین سلامت وبهداشت جامعه.
در زمینه حجاب و پوشش، توجه به چند نکته بایسته است:
یکم- زن باید بدن و زیور آلات و آرایش خود و هر آن چه را که نزد عرف زینت محسوب می شود، در برابر مرد نامحرم بپوشاند و تنها دست و صورت از آن استثنا شده است.
دوم- هر چند دین اسلام نسبت به نوع و رنگ و حتی دوخت لباس، تأکید چندانی ندارد و تنها به اصل پوشش- اعم از چادر، مانتو و مانند آن- تکیه کرده است؛ ولی روشن است که لباس نباسد تنگ، محرک، نازک، بدن نما و باعث جلب توجه گردد. از این رو چادر برترین پوشش به شمار می آید. از مواردی که مشکی بودن آن مکروه نیست؛ بلکه نشانه وقار و متانت است، چادر و عبا می باشد که در روایات به آن اشاره شده است.
سوم- پرهیز از نرمش در سخن که باعث طمع نامحرم شود و متانت در راه رفتن و استفاده نکردن از کفش هایی که باعث توجه نامحرم می گردد، بخشی از حجاب زن را تشکیل می دهد.
چهارم- گرچه پوشش کامل برای مرد واجب نیست؛ ولی نگاه زن به بدن او حرام است. همان گونه که پوشش صورت و دست ها تا مچ بر زن، واجب نیست؛ ولی نگاه مرد به آن از روی شهوت حرام است.
« و لا یبدین زینتهن الا ما ظهر منها و لیضربن بخمرهن علی جیوبهن» ؛ «و زینت خود را جز آن مقدار که نمایان است، آشکار نکنند و [اطراف] روسری های خود را بر سینه ی خود افکنند [تا گردن و سینه با آن پوشانده شود]».
«حجاب»، در لغت به معنای پرده، حجاب و پنهان کردن است و در اصطلاح «پنهان کردن زن خود را از دید مرد بیگانه است». آن چه دین اسلام بر زنان لازم دانسته، همان پوشش است که در متون دینی و در کلام فقیهان، از آن ستر، پوشش، ساتر و پوشاننده تعبیر شده است.
حجاب و پوشش پیش از اسلام، در میان برخی از ملت ها- از جمله ایران باستان و قوم یهود و شاید در هند- مطرح و از آن چه که در قانون اسلام آمده، سخت تر بوده است. این دستور در دین اسلام، حدود سال های چهارم و پنجم تشریع گردیده است.
حجاب، یکی از احکام ضروری اسلام به شمار می آید و شیعه و سنی بر آن، اتفاق نظر دارند. خداوند متعال در این باره سه آیه در شهر مدینه، نازل کرده و در دو مورد آن، به مسأله پوشش بانوان اشاره کرده است. علاوه بر این، احادیث بسیاری درباره اهمیت و چگونگی حجاب نقل شده است. حضرت علی (علیه السلام) میفرماید:
« پوشیدگی زن به حالش، بهتر است و زیبایی اش را پایدارتر می سازد».
پوشش برای زن دو هدف و فلسفه اساسی دارد:
1- مصونیت زن، در برابر طمع ورزی های هوس بازان.
2- پیشگیری از تحریکات شهوانی و تأمین سلامت وبهداشت جامعه.
در زمینه حجاب و پوشش، توجه به چند نکته بایسته است:
یکم- زن باید بدن و زیور آلات و آرایش خود و هر آن چه را که نزد عرف زینت محسوب می شود، در برابر مرد نامحرم بپوشاند و تنها دست و صورت از آن استثنا شده است.
دوم- هر چند دین اسلام نسبت به نوع و رنگ و حتی دوخت لباس، تأکید چندانی ندارد و تنها به اصل پوشش- اعم از چادر، مانتو و مانند آن- تکیه کرده است؛ ولی روشن است که لباس نباسد تنگ، محرک، نازک، بدن نما و باعث جلب توجه گردد. از این رو چادر برترین پوشش به شمار می آید. از مواردی که مشکی بودن آن مکروه نیست؛ بلکه نشانه وقار و متانت است، چادر و عبا می باشد که در روایات به آن اشاره شده است.
سوم- پرهیز از نرمش در سخن که باعث طمع نامحرم شود و متانت در راه رفتن و استفاده نکردن از کفش هایی که باعث توجه نامحرم می گردد، بخشی از حجاب زن را تشکیل می دهد.
چهارم- گرچه پوشش کامل برای مرد واجب نیست؛ ولی نگاه زن به بدن او حرام است. همان گونه که پوشش صورت و دست ها تا مچ بر زن، واجب نیست؛ ولی نگاه مرد به آن از روی شهوت حرام است.
