زيد دختر بالغه و باكره خود را نامزد شخصى كرده و پيش از عقد گفته است: »اگر زن ديگرى بگيرى، يا به شهر ديگرى بروى خود من، كه پدر دختر مى باشم، دخترم را طلاق مى دهم، يا ابراى مدّت مى كنم، تو مرا وكيل كن« نامزد، پدر دختر را وكيل مى كند و سپس عقد جارى مى شود، ولى در ضمن عقد او را دوباره وكيل نكرده، و سپس عروسى مى كنند، تقريباً يك سال پس از عروسى، پدر به خاطر تخلّف شوهر، دخترش را ابراى مدّت يا طلاق مى دهد، شوهر ادّعا مى كند: »من او را وكيل كرده بودم، ولى بعداً او را عزل نموده ام« در اين صورت آيا اين طلاق يا ابراى مدّت صحيح است؟