پرسش :

خانمى كه به خواستگارى‏اش رفته‏ام، بسيار كم‏حرف و گوشه‏گير است. آيا مى‏توان گفت شخص درونگرايى است؟

پاسخ :
درونگرايى، يك تيپ شخصيتى است و نمى‏توان آن را اختلال دانست. درونگرايان منزوى و جمع‏گريزند و از خلوت خود بيشتر لذت مى‏برند. وقتى هم كه در جمع قرار مى‏گيرند، ارتباط چشمى و كلامى آنان اندك است و در برابر عمل ديگران، عكس‏العمل جدى از خودشان نشان نمى‏دهند.
آنان به طور معمول گمان مى‏كنند كه زير نگاه ديگرانند؛ به همين سبب خيلى اهل مهمانى رفتن و مهمانى دادن و مسافرت‏هاى جمعى نيستند و همين نكته، درونگرايى آنان را بيشتر مى‏كند.
علل پديدآمدن اين تيپ شخصيتى، افزون بر وراثت، انتقال از والدين كه الگوهاى رفتارى هستند، نوع برخورد ديگران كه به آنان كمتر ميدان داده‏اند، افسردگى، و تضادهاى فرهنگى در پى مهاجرت‏ها است )آنان كه در اقليت‏هاى خاصى قرار مى‏گيرند(.
توجه داشته باشيد كه اگر خودتان برونگراى صرف و نامزدتان درونگراى صرف هستيد، در زندگى زناشويى دچار مشكل خواهيد شد؛ اما اگر فاصله زيادى از اين لحاظ نداريد، مشكلى پديد نخواهد آمد.
حدود 92 درصد از مردم بر اساس تشابهات جذب ديگران مى‏شوند و حدود 8 درصد بر اساس تفاوت‏ها تا نواقص خود را با آنان كامل كنند؛ براى مثال،بى‏نظم سراغ منظم مى‏رود؛ بدبين به خوش‏بين گرايش مى‏يابد؛ عصبانى سراغ خونسرد مى‏رود؛ غمگين به دنبال شاد مى‏گردد و درونگرا به سمت برونگرا مى‏رود كه درست نيست.
اين انتخاب براى ازدواج، ممكن است تا مدتى جذاب و مطلوب باشد؛ اما پس از مدتى، مشكلات اين عدم همتايى خود را نشان مى‏دهد.