پرسش :
کنترل نکردن ديابت در طولاني مدت چه بلايي بر سر کليه‌ها مي‌آورد؟چه توصيه‌هایی به بيماران مبتلا می شود؟
پاسخ :
بيماري کليوي بيش از 30 درصد افراد داراي ديابت نوع يک و ده درصد افراد مبتلا به ديابت نوع دو را درگير مي‌سازد. هر دو نوع ديابت مي‌تواند قابليت کليه فرد را براي دفع مواد زايد مختل سازد. هرچه مدت ابتلا به ديابت بيشتر باشد، احتمال آسيب کليوي نيز بيشتر است. در مراحل اوليه، بيماري کليوي نشانه‌هاي کمي ايجاد مي‌کند. افزايش فشارخون مي‌تواند از نخستين علايم باشد. معمولا علايم و نشانه‌ها تنها بعد از آسيب شديد ايجاد مي‌شوند. اين علايم و نشانه‌ها مي‌توانند شامل تورم مچ‌پاها، تورم دست و پاها، تنگي‌نفس، گيجي يا سفتي در تمرکز، اشتهاي کم، تهوع، خستگي و خارش و پوست خشک باشند.
اگر فردي به ديابت مبتلا است بايد به‌طور دوره‌اي ادرارش از نظر پروتئيني آزمايش شود تا از آسيب کليوي برحذر شود. دقت کنيد کنترل کردن سطوح قندخون و فشارخون از آسيب کليوي مي‌کاهد يا از آن جلوگيري مي‌کند.
بيماري کليوي بيش از 30 درصد افراد داراي ديابت نوع يک و ده درصد افراد مبتلا به ديابت نوع دو را درگير مي‌سازد. هر دو نوع ديابت مي‌تواند قابليت کليه فرد را براي دفع مواد زايد مختل سازد. هرچه مدت ابتلا به ديابت بيشتر باشد، احتمال آسيب کليوي نيز بيشتر است. در مراحل اوليه، بيماري کليوي نشانه‌هاي کمي ايجاد مي‌کند. افزايش فشارخون مي‌تواند از نخستين علايم باشد. معمولا علايم و نشانه‌ها تنها بعد از آسيب شديد ايجاد مي‌شوند. اين علايم و نشانه‌ها مي‌توانند شامل تورم مچ‌پاها، تورم دست و پاها، تنگي‌نفس، گيجي يا سفتي در تمرکز، اشتهاي کم، تهوع، خستگي و خارش و پوست خشک باشند.
اگر فردي به ديابت مبتلا است بايد به‌طور دوره‌اي ادرارش از نظر پروتئيني آزمايش شود تا از آسيب کليوي برحذر شود. دقت کنيد کنترل کردن سطوح قندخون و فشارخون از آسيب کليوي مي‌کاهد يا از آن جلوگيري مي‌کند.
