پرسش :

چرامي گويند اگر شراب بخوريم تا 40 روز نماز و روزه باطل است در حالي كه قران به 80 ضربه شلاق اشاره دارد ؟

پاسخ :
حكم حرام بودن شراب در برخي آيات قرآن كريم و فرمايشات معصومين(ع) وارد شده و در حرمت آن هيچ ترديدي باقي نمانده است(مائده، آيه 90 و 91 - بقره، آيه 219).
از جمله آثار مخرب شراب، تأثير آن بر ساير اعمال و آداب ديني است از جمله در حديثي مي‏خوانيم: لا تقبل صلاة شارب الخمر اربعين يوما الا ان يتوب شخصي كه شراب بنوشد تا 40 شبانه‏روز نمازهايش قبول واقع نمي‏شود مگر از اين گناه كبيره توبه كند{M(مستدرك الوسائل، ج 17، ص 57).
در ظاهر ممكن است اين امر عجيب به نظر برسد ولي در اين باره لازم است ابتدا حكمت و اسرار عبادات، از جمله نماز، دقيقا مورد بررسي قرار گيرد.
طبق آيات قرآن كريم و روايات اهل بيت(ع) نماز آثار و بركات زيادي دارد از جمله:
1- نماز ستون و اصل دين است و اگر پذيرفته شود ساير اعمال قبول مي‏شود و اگر پذيرفته نشود هيچ عملي پذيرفته نخواهد شد (الصلوة عمود الدين..)..
2- نماز وسيله عروج مؤمن و عامل سير معنوي اوست (الصلوة معراج المؤمن).
3- نماز مهمترين وسيله تقرب به درگاه خداوند است (الصلوة قربان كل تقيّ).
همين سه موضوع روحاني [البته بين جسم و روح نمازگزار ارتباط تنگاتنگي هست [نشانگر اين مطلب است كه نماز حافظ دين، قوام‏بخش ايمان، وسيله ارتقا روحي و معنوي، عامل تقرب به ذات اقدس اله و... است. چون اولين و مهمترين اثر تخريبي شراب متوجه روح و جان آدمي است و نيز چون حقيقت انسان را روح او تشكيل مي‏دهد لذا تأثير سوء شراب، فاحش‏تر و عظيم‏تر از آن است كه به نظر برسد.
اين كه گفته مي‏شود نماز چنين فردي پذيرفته نيست، به اين علت است كه روح او قابليت درك و استعداد دريافت فيوضات روحاني و معنوي را از دست مي‏دهد.
به طوري كه از بعضي روايات به دست مي‏آيد، شراب ام‏الفساد و مادر تمام گناهان و لغزش‏ها است.
امام صادق(ع) مي‏فرمايد: «كسي كه يك جرعه شراب بياشامد، خدا و پيغمبران و مؤمنين او را لعنت مي‏كنند، اگر به مقداري بخورد كه مست شود، روح ايمان از او دور مي‏شود و به جايش روح كثيف شيطاني جايگزين مي‏گردد، پس نماز را ترك مي‏كند و ملائكه او را سرزنش مي‏كنند و خداي تعالي او را خطاب مي‏كند: «اي بنده من كافر شدي، بدا به حال تو». پس امام فرمود: «بدا به حالش، بدا به حالش، به خدا سوگند يك سرزنش الهي از هزار سال عذاب سخت‏تر است»(فروع كافي، كتاب الاشربه، حديث 16).
آري شراب روح ايمان را متزلزل مي‏سازد و روح ناآرام و بي‏قرار و بدون اتكاء، هرگز فيض الهي و ارتباط معنوي را درك نخواهد كرد. هر عبادتي، به خصوص نماز نياز به اقبال و توجه روح دارد اگر روح نمازگزار استعداد و قابليت خود را از دست بدهد مانند ظرفي خواهد بود كه واژگون در زير بارش باران قرار بگيرد، مسلما هر قدر هم باران بيايد به داخل ظرف وارونه، داخل نخواهد شد.
و نيز 40 روز، تنها عدد و شماره را نمي‏رساند ممكن است عدد چهل «40» مفهومي گسترده‏تر و معناي عام‏تري را شامل شود. مثلاً امكان دارد منظور اين باشد كه شخص شرابخوار تا مدت زماني طولاني، از درك و توفيق نماز مقبول محروم شود.
مطلب ديگر اين است كه شرابخوار نماز هايش قبول نيست مگر از گناه خود توبه كند و توبه عزم جدي بر ترك گناه است به طوري كه شخص توبه كننده ديگر بازگشتي به گناه گذشته نكند و در آينده نيز هرگز به آن گناه فاحش مرتكب نشود.
در بخش پاياني سخن به اين موضوع مي‏پردازيم كه در قرآن شريف صراحتا حرام بودن نوشيدن شراب، بيان شده است اما درباره حدود و كيفر اين گناه بزرگ، از روايات اهل بيت استفاده مي‏شود كه در شريعت ما شرابخوار را بايد 80 ضربه تازيانه بزنند(شيخ طوسي، تهذيب‏الاحكام، ج 10، باب الحد في السكر و شرب المسكر - فروع كافي، كتاب الحدود، ص 216، ح 15).
منبع: www.eporsesh.com