پرسش :
من هميشه از خود مي پرسم در جهان آخرت وقتي مثلا به بهشت رفتيم و همة مراحل ترقي را طي كرديم آخر چه مي‌شود؟ چون حيات دائمي است؟ يعني پس از رسيدن كامل انسان به كمال چه راهي پيش پاي او گذاشته مي شود و نهايت او چيست؟
پاسخ :
حركت و تحول انسان در چهار بعد طول، عرض، عمق و زمان و بعد پنجم "روح الهي" صورت مي‌گيرد كه حركت در بعد پنجم در عالم برزخ، قيامت الي غير النهايه ادامه دارد:
"و انا الي ربنا لمنقلبون" ( زخر ف / 14)
" ما در حركت، دگرگوني و انقلاب مداوم روح و نفس، بسوي پروردگار خويش، غايت و هدف جهان هستي ، منزلگاههاي مرگ را پشت سر مي‌گذاريم و به جهان رستاخيز وارد شده و به سير در منازل آن ادامه خواهيم داد."
اين حركت و تحول به سوي بالا به گونه اي است كه انسان در رسيدن به هر مرتبه، هر منزل و هر موقف كمال ديگري را مي طلبد و اين گونه نيست كه در مرتبه اي از كمال متوقف شود. براي همين در قرآن و منابع اسلامي انسان در حركت و صيرورت دائمي بسوي لقاي رب است.
پس حركت به سوي لقاء به جايي ختم نمي شود و به هر منزل كه وارد مي‌شود در عين التذاذ و تنعّم، مجذوبتر و مشتاق تر شده تلاش او براي نعمتهاي بيشتر افزايش مي يابد و طالب قرب بيشتري مي گردد .
با مقدماتي كه گفته شد مي توان چنين نتيجه گرفت، سير بسوي كمال نا محدود انتهايي ندارد و چنانچه انتهايي و حدّي براي آن در نظرگرفته شود وصول به كمال نا محدود نخواهد بود بنابراين بهشتيان در بهشت از نعمت‌هايي نو به نو برخوردار مي‌گردند و هيچ گاه به جايي نخواهند رسيد كه بگويند ديگر چيز تازه اي نيست و انتهايش همين بود و بس بلكه اين سير بسوي كمال نا محدود عيش و تنعم نا منتها و كمال نامنتها را پيش روي انسان قرار مي‌دهد و نفْسِ بودن در طريق حركت و سير بسوي او كه كمال مطلق است سعادت تام و تمام انسانها در مراتب مختلف آخرت خواهد بود.
برگرفته از معاد، استاد مطهري (ره)
منبع: www.eporsesh.com
حركت و تحول انسان در چهار بعد طول، عرض، عمق و زمان و بعد پنجم "روح الهي" صورت مي‌گيرد كه حركت در بعد پنجم در عالم برزخ، قيامت الي غير النهايه ادامه دارد:
"و انا الي ربنا لمنقلبون" ( زخر ف / 14)
" ما در حركت، دگرگوني و انقلاب مداوم روح و نفس، بسوي پروردگار خويش، غايت و هدف جهان هستي ، منزلگاههاي مرگ را پشت سر مي‌گذاريم و به جهان رستاخيز وارد شده و به سير در منازل آن ادامه خواهيم داد."
اين حركت و تحول به سوي بالا به گونه اي است كه انسان در رسيدن به هر مرتبه، هر منزل و هر موقف كمال ديگري را مي طلبد و اين گونه نيست كه در مرتبه اي از كمال متوقف شود. براي همين در قرآن و منابع اسلامي انسان در حركت و صيرورت دائمي بسوي لقاي رب است.
پس حركت به سوي لقاء به جايي ختم نمي شود و به هر منزل كه وارد مي‌شود در عين التذاذ و تنعّم، مجذوبتر و مشتاق تر شده تلاش او براي نعمتهاي بيشتر افزايش مي يابد و طالب قرب بيشتري مي گردد .
با مقدماتي كه گفته شد مي توان چنين نتيجه گرفت، سير بسوي كمال نا محدود انتهايي ندارد و چنانچه انتهايي و حدّي براي آن در نظرگرفته شود وصول به كمال نا محدود نخواهد بود بنابراين بهشتيان در بهشت از نعمت‌هايي نو به نو برخوردار مي‌گردند و هيچ گاه به جايي نخواهند رسيد كه بگويند ديگر چيز تازه اي نيست و انتهايش همين بود و بس بلكه اين سير بسوي كمال نا محدود عيش و تنعم نا منتها و كمال نامنتها را پيش روي انسان قرار مي‌دهد و نفْسِ بودن در طريق حركت و سير بسوي او كه كمال مطلق است سعادت تام و تمام انسانها در مراتب مختلف آخرت خواهد بود.
برگرفته از معاد، استاد مطهري (ره)
منبع: www.eporsesh.com
