پرسش :

تلقين مرده واجب است يا مستحب و دليل اين كار چيست؟

پاسخ :
روح در بدو ورود به «نظام برزخي» با يك عالم ناشناخته و جديد روبه‏رو است و به لحاظ مبهم بودن آينده و مسائل ديگر، در يك وحشت و ترس توأم با تحيّر و ابهام مخصوصي قرار مي‏گيرد. با اين وضعيت دو ملك نيز مي‏آيند تا آزموني سخت و پرسش‏هايي شك انداز كنند.
ممكن است روح در اين تحوّل بزرگ؛ يعني، انقطاع از دنيا و مواجه شدن با نظام جديد توأم با تحيّر و ترس، در تذّكر و يادآوري عقايد افكار خود و در ثبات آنها، گرفتار لغزش‏ها و تزلزل‏ها شود و در نتيجه در ساعات و لحظات اول آن، حضور ذهني و ثبات عقيدتي نداشته باشد و به نوعي پراكندگي، فراموشي همراه با اضطراب گرفتار شود؛ به صورتي كه حتي نام خود را نيز فراموش كند.
براي كم يا برطرف شدن اين پراكندگي، فراموشي و اضطراب در مقام پاسخ‏دهي به پرسش‏ها و «آزمون برزخي»، مستحب است كه براي ميّت «تلقين» خوانده شود تا عقايد و افكارش را به خاطرش آورند و آنها را به وي يادآوري كنند.
اين تذكر براي روح، در چنين وضعيتي، مسلماً سودمند بوده و او را براي پاسخ‏دهي در برابر پرسش از عقايد و افكار آماده مي‏سازد و چون «روح برزخي» با «بدن مادي» ارتباط و توجهي دارد و اين ارتباط در ساعات اوليه بيشتر است؛ طبعاً حركت دادن شديد بدن، توأم با خطاب به روح با اسم و مشخصات، توجّه روح را جلب و او را متوجه خطاب كننده و گفته‏هاي او مي‏كند و در هنگام تزلزل احتمالي و عدم تذكر احتمالي، نسبت به عقايد و افكار حق و صحيح، باعث برطرف شدن تزلزل و موجب تذكر و عامل ثابت شدن عقيده و افكار حق مي‏شود.ر.ك: عروج روح، صص 103-105.
www.eporsesh.com