يکشنبه، 20 آذر 1390
تخمین زمان مطالعه:
موارد بیشتر برای شما

پرسش :

فرزند 1 ساله‏ام دوست دارد دائم كنارش باشم تا به بازى انفرادى بپردازد. آيا راهكارى براى عادت دادن او به بازى مستقلانه وجود دارد؟


پاسخ :
بهترين كار اين است كه بازى را با او به طور اشتراكى آغاز كنيد و بعد براى مدت كوتاهى (حدود 2 دقيقه) بازى را ترك كرده، دوباره برگرديد. كودك 1 ساله شما نياز دارد حضور شما را احساس كند (ر. ك: ص 110 و 111) تا با امنيت خاطر بيشترى به بازى بپردازد؛ البته مقصود اين نيست كه دائم با او بازى كنيد. كافى است مدتى را با او در يك اتاق بگذرانيد و تا حدودى با او همراه شويد؛ اما تمام توجه خود را به او معطوف نكنيد. گاهى لمس كردن شانه كودك، بر احساس امنيت او مى‏افزايد. شما در اين زمان مى‏توانيد به برخى از كارهاى خود برسيد؛ براى مثال مى‏توانيد به كارهاى ساده‏اى چون پاك كردن سبزى با برنج، اتو زدن يا تا كردن لباس‏هاى شسته شده و... بپردازيد. اين كار شما به او كمك مى‏كند تا به تدريج استقلال بيشترى در بازى انفرادى (بدون حضور شما) پيدا كند.
در صورت ضرورت جدايى شما از او، و حضورتان در آشپزخانه يا دستشويى و يا بالكن منزل، يك كشو داراى اشياى جالب توجه براى كشف يا چند تكه از وسايل آشپزخانه مانند قاشق و بشقاب و ملاقه و كف‏گير (بدون خطر و دور از اجاق خوراك‏پزى) مى‏تواند او را مشغول كند.
زمان استحمام نيز فرصت مناسبى براى بازى مستقلانه كودك است؛ البته حتما با حضور شما؛ زيرا كودك 1 ساله فقط در فضايى با ارتفاع چند سانتى‏متر آب خفه مى‏شود.
توجه داشته باشيد كه فرزند 1 ساله شما نمى‏تواند بيشتر از 10 دقيقه مستقلانه بازى كند. با بالا رفتن سن كودك، اين زمان افزايش مى‏يابد.
منبع: کتاب نسیم مهر(3)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388


ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.