پرسش :

در انجام امر به معروف و نهى از منکر، آیا حد و مرزى ترسیم شده است؟

پاسخ :
خیر، مرز نمى شناسد، بلکه مفسده مى شناسد؛ یعنى آنها که مى گویند امر به معروف و نهى از منکر، مشروط به عدم مفسده است، درست مى گویند. اگر هم ضرر را به معناى مفسده مى گیرند، درست مى گویند. بدین معنا که ممکن است من گاهى امر به معروف و نهى از منکر کنم، بخواهم خدمتى به اسلام کنم، ولى همین امر به معروف و نهى از منکر من، مفسده دیگرى براى اسلام به وجود آورد، نه براى من. مفسده اى براى اسلام به وجود آورد که آن مفسده از این خدمتى که من از این راه به اسلام مى کنم، بیشتر است.
من مسئله ترتّب مفسده را مى پذیرم، ولى مسئله ضرر را، آن هم ضرر شخصى را که مرز امر به معروف و نهى از منکر، ضرر شخصى است، درباره هر موضوعى [که] باشد، نمى پذیرم. به این دلیل که حسین بن على علیه السلام نپذیرفت. دیگر با نهضت حسین، جایى براى این سخن باقى نمى ماند که امر به معروف و نهى از منکر، مرز مى شناسد.
منبع: حماسه حسینى، علامه شهید مرتضی مطهری(ره)، ج 2.