حدیث فرزند صالح عامل رفع عذاب
پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:
مَرَّ عیسَى بنُ مَریمَ علیهما السلام بِقَبرٍ یعَذَّبُ صاحِبُهُ، ثُمَّ مَرَّ بِهِ مِن قابِلٍ فَإذا هُوَ لَیسَ یعَذَّبُ، فَقالَ علیه السلام: یا رَبِّ، مَرَرْتُ بِهذَا القَبرِ عامَ أوَّلَ وَ هُوَ یعَذَّبُ، وَ مَرَرْتُ بِهِ العامَ وَ هُوَ لَیسَ یعَذَّبُ! فَأوحَى اللّه ُ جَلَّ جَلالُهُ إلَیهِ: یا رُوحَ اللّه ِ قَد أدرَک لَهُ وَلَدٌ صالِحٌ فَأصلَحَ طَریقاً وَآوى یتیماً، فَغَفَرتُ لَهُ بِما عَمِلَ ابنُهُ.
حضرت عیسى بن مریم علیهما السلام از قبرى گذشت که صاحب آن عذاب مى‌کشید. سال بعد نیز بر همان قبر گذشت، اما دید که دیگر عذاب نمى‌شود، عرض کرد: پروردگارا! پارسال که از این گور گذشتم، صاحبش را عذاب مى‌کردند، امسال که مى‌گذرم عذابش نمى‌کنند! خداوند به او وحى فرمود: اى روح اللّه! فرزند صالحى از او بزرگ شد و راهى را تعمیر نمود و یتیمى را سرپرستى کرد، من هم به خاطر کارهاى فرزندش، او را آمرزیدم.
وسائل الشیعه، ج 11، ص 560
