امام على علیه السلام فرمودند:
بُكاءُ الْعُیونِ وَ خَشْیةُ الْقُلوبِ مِنْ رَحْمَةِ اللهِ تَعالى ذِكْرُهُ، فَاِذا وَجَدْتُموها فَاغْتَنِمُوا الدُّعاءَ وَ لَو اَنَّ عَبْدا بَكى فى اُمَّةٍ لَرَحِمَ اللهُ تَعالى تِلْكَ الاُمَّةَ لِبُكاءِ ذالِكَ الْعَبْدِ؛
گریه چشمها و ترس دلها، از رحمت خداوند بلند نام است. بنابراین، هر گاه اینها را در خود یافتید، دعا كردن را غنیمت شمارید. اگر در میان یک امّت، یک بنده هم گریه كند، خداوند متعال به خاطر گریه آن بنده، بر آن امّت رحم مىكند.
مكارم الأخلاق، ص ۳۱۷
