پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:

مَنْ كانَ لَهُ امْرَاَةٌ تُؤذیهِ لَمْ یقْبَلِ الله‏ُ صَلاتَها وَ لا حَسَنةً مِنْ عَمَلِها حَتّى تُعینَهُ وَ تُرضیهُ وَ اِنْ صامَتِ الدَّهرَ وَ قامَتِ اللَّیلَ وَ اَعْتَقَتِ الرِّقابَ وَ اَنْفَقَتِ الاَمْوالَ فىسَبیلِ الله‏ِ وَ كانَتْ اَوَّلَ مَنْ یرِدُ النّارَ ثُمَّ قالَ و عَلَى الرَّجُلِ مِثْلُ ذلِكَ الوِزْرِ وَ الْعَذابِ اِذاكانَ لَها مُؤذیا ظالِما؛

هر زنى، كه شوهرش را آزار دهد، اگر تمام عمرش را روزه بگیرد و شب‏‌ها عبادت كند و بنده‌‏ها آزاد نماید و مال‌‏ها در راه خدا انفاق كند، خداوند هیچ نماز و كار نیکى را از او نمى‌‏پذیرد، تا آن‏گاه كه به شوهرش كمک كند و او را از خود راضى نماید وگرنه آن زن اولین كسى است كه به جهنم مى‌‏رود. سپس فرمودند: مرد، هم اگر همسر خود را اذیت كند یا به او ظلم نماید، چنین گناه و عذابى خواهد داشت.

ثواب الاعمال، ص ۳۳۵، ح ۱