حدیث اهمیت قرآن

امام سجاد علیه السلام فرمودند:

لَو ماتَ مَن بَینَ المَشرقِ وَ المغربِ لَما استَوحَشتُ بَعدَ اَن یَکونَ القرآنُ مَعِیَ؛

اگر همه‌ی آنان که بین مشرق و مغرب‌اند بمیرند، امّا قرآن همراهم باشد هرگز دچار وحشت نخواهم شد.

اصول کافی، ج ۲، ص ۶۰۲

قرآن، کتاب مطالعه و تدبّر، کتاب عبرت و هدایت، کتاب ذکر و فکر است. آن که همدم این کتاب آسمانی باشد، نه خسته و ملول می‌شود، نه تنها و بی همدم می‌ماند، زیرا می‌تواند با تلاوت آن و تدبّر در مضامین عالی و رهنمودهای جاودانه‌اش، جان خود را طراوت بخشد و احساس حیات کند.
در تلاوت قرآن، قاری خود را مخاطب کلام خدا می‌یابد. قرآن، نامه‌ای از سوی محبوب و پیام زیبای آفریدگار است. هر چه بخوانیم، مفاهیمش پایان نمی‌پذیرد و هر چه تأمل و اندیشه کنیم، پیوسته نکته‌های نو از آن می‌فهمیم.
امام صادق علیه السلام نیز در رمز جاودانگی و طراوت همیشگی این کتاب مقدس، فرمودند: «چون که خدا آن را برای مردمی خاص یا زمانی خاص قرار نداده است، برای همه، برای همیشه و برای همه جاست. از این رو همیشه تازه و شاداب است (بحارالانوار، ج۹۲، ص۱۵).
اهل مطالعه و کتابخوانان، قرآن را هم به عنوان یک «کتاب خواندنی» همیشه کنار دست خویش داشته باشند و از مطالعه ی آن غفلت نکنند. این است راه و رسم اقتدا به اولیای الهی.

منبع: حکمت‌های سجادی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام سجاد علیه‌السلام)، پديدآورنده: جواد محدثی، ناشر: آستان قدس رضوی (به نشر)، 1390.