زبان حال امام علی (ع) بعد از شهادت حضرت زهرا (س)

امام حسین علیه السلام فرمودند:

لَمّا قُبِضَت فاطِمَةُ علیها السلام دَفَنَها أمیرُ المُؤمِنینَ علیه السلام سِرّا وعَفا عَلى مَوضِعِ قَبرِها، ثُمَّ قامَ فَحَوَّلَ وَجهَهُ إلى قَبرِ رَسولِ اللّهِ صلى الله علیه و آله فَقالَ: السَّلامُ عَلَیک یا رَسولَ اللّهِ عَنّی، وَالسَّلامُ عَلَیک عَنِ ابنَتِک وزائِرَتِک، وَالبائِتَةِ فِی الثَّرى بِبُقعَتِک، وَالمُختارِ اللّهُ لَها سُرعَةَ اللِّحاقِ بِک، قَلَّ یا رَسولَ اللّهِ عَن صَفِیتِک صَبری، وعَفا عَن سَیدَةِ نِساءِ العالَمینَ تَجَلُّدی، إلّا أنَّ لی فِی التَّأَسِّی بِسُنَّتِک فی فُرقَتِک مَوضِعَ تَعَزٍّ ... .

چون فاطمه علیها السلام از دنیا رفت، امیر مؤمنان علیه السلام مخفیانه او را به خاک سپرد و آثار محلّ قبرش را از بین برد. آن گاه برخاست و رو به قبر پیامبر خدا کرد و گفت:
«درود بر تو، اى پیامبر خدا! درود بر تو از جانب دخترت که اینک به دیدار تو آمده و در بقعه تو در خاک آرمیده است، و خدا خواست که زودتر به تو بپیوندد! اى پیامبر خدا! شکیبم در سوگ محبوبه‌ات، اندک گشته و طاقتم در غم از دست دادن بانوى زنان عالم، از کف رفته است؛ امّا تأسّى به سنّت تو در [غم] فراقت، تسلّى بخش هر مصیبتى است.»

الکافی، ج ١، ص ٤٥٨، ح ٣