تأمل در پرسش

امام هادی علیه السلام فرمودند:

فَقُلْتُ یَابْنَ رَسُولِ اللهِ، أَ تَأْذَنُ فِی مَسْأَلَهٍ اخْتَلَجَ فِی صَدْرِی أَمْرُهَا لَیْلَتِی؟ قَالَ: سَلْ وَ إِنْ شَرَحْتَهَا فَلِی وَ إِنْ أَمْسَکْتَهَا فَلِی. فَصَحِّحْ نَظَرَکَ وَ تَثَبَّتْ فِی مَسْأَلَتِکَ وَ أَصْغِ إِلَی جَوَابِهَا سَمْعَکَ، وَ لَا تَسْأَلْ مَسْأَلَهَ تَعْنِیتٍ، وَ اعْتَنِ بِمَا تَعْتَنِی بِهِ، فَإِنَّ الْعَالِمَ وَ ال_ْمُتَعَلِّمَ شَرِیکَانِ فِی الرُّشْدِ، مَأْمُورَانِ بِالنَّصِیحَهِ، مَنْهِیَّانِ عَنِ الْغِشِّ؛

راوی می‌گوید: به امام هادی علیه السلام عرض کردم آیا اجازه می‌دهید درباره امری که دیشب در ذهنم خطور نموده سؤال کنم؟ حضرت فرمودند: پرسش نما، ولی اختیار پاسخ دادن یا خودداری از آن با من می باشد. تو باید فکر و نظر خود را اصلاح کرده در سؤال خود تأمّل و درنگ نمایی، به جواب آن گوش فرا دهی، برای به اشتباه انداختن پرسش نکنی و به آنچه برایت فایده دارد توجه داشته باشی، زیرا دانشمند و طالب دانش در امر رشد و کمال شریک هستند و موظف به خیرخواهی‌اند و از خیانت نهی شده‌اند.

بحارالانوار، ج50،ص179.