پاکی نیت‌ برای حج

امام صادق علیه السلام فرمودند:

اذا ارَدْتَ الحَجَّ فَجَرّدْ قَلْبَکَ لِلَّهِ مِنْ قَبْلِ عَزْمِکَ مِنْ کُلِّ شاغِلٍ وَحِجابِ کُلِّ حِجابٍ وَفَوِّضْ امورَکَ کُلَّها الی خالِقِکَ و تَوَکَّلْ عَلَیْهِ فی جَمیعِ مایَظْهَرُ مِنْ حَرَکاتِکَ وَسَکَناتِکَ.

هر گاه تصمیم به حج داشتی، پیش از آهنگ سفر، قلب خود را از هر چه که مشغول سازد یا حجاب باشد، پاک و مجرّد کن و همه کارهایت را به آفریدگارت بسپار و در همه حرکات و سکنات، بر خدا تکیه و توکّل کن.

بحارالانوار، ج 99، ص 124

این نمونه‌ای از «ادب باطنی» حج است.
وقتی حجّ، حضور در میقات پروردگار و شرکت در ضیافت الهی است،
وقتی احرام بستن و به زیارت و طواف خانه خدا رفتن، لبیک گویی به ندای دعوتِ ابراهیم علیه السلام است،
پس، حاجی هم باید به تناسب مقام و موقعیت، خود را مهیای این دیدار و «بار عام» سازد.
با دلی پاک از هر آلایش،
با نیّتی خدایی و دور از هر نوع خودنمایی،
با رفتاری متین و خداپسند،
با ادب و متانتی شایسته زائر خانه خدا و حرم رسول،
با توجهی خاص به پروردگار،
با قلبی سرشار از اخلاص و وقار، ... خود را مهیای این شرفیابی به محضر مولا کند و فرصت را غنیمت شمارد.
از کجا که این سفر، بار دیگر برایش فراهم گردد؟ ...