خداوند هیچ کس را قبل از ابتلا ستایش نکرد
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
... وَ مَا أَثْنَى اَللَّهُ عَلَى عَبْدٍ مِنْ عِبَادِهِ مِنْ لَدُنْ آدَمَ ع إِلَى مُحَمَّدٍ ص إِلاَّ بَعْدَ اِبْتِلاَئِهِ وَ وَفَاءِ حَقِّ اَلْعُبُودِیَّةِ فِیهِ فَکَرَامَاتُ اَللَّهِ فِی اَلْحَقِیقَةِ نِهَایَاتٌ بِدَایَاتُهَا اَلْبَلاَءُ وَ بِدَایَاتٌ نِهَایَاتُهَا اَلْبَلاَءُ.
... و خداوند متعال هیچ بندهاى را از زمان آدم علیه السلام تا زمان پیغمبر خاتم حضرت محمد صلّى الله علیه و آله مورد ستایش و تعریف قرار نداد مگر بعد از ابتلا و آزمایش و ادای وظیفه و حق بندگى او در هنگام بلا و گرفتارى. پس در واقع کرامت‌هاى خداوند نتایج و آثار ابتلاعات اولیه است.
بحار الانوار، ج 64، ص 231
