هرگاه بنده اى از دنيا رود، فرشتگان گويند: «چه پيش فرستاده است؟» و مردم گويند: «چه برجا گذاشته است؟» پس مال اضافه خود را (با صدق

امام على علیه السّلام فرمودند:

اِنَّ الْعَبْدَ اِذا ماتَ قالَتِ الْمَلائِكَةُ ماقَدَّمَ؟ وَقالَ النّاسُ ما اَخَّرَ؟ فَقَدِّمُوا فَضْلاً يَكُنْ لَكُمْ وَلا تُؤَخِّرُوا كُـلاًّ يَكُنْ عَلَيْكُمْ، فَاِنَّ الْمَحْرُومَ مَنْ حَرُمَ مِنْ خَيْرِ مالِهِ، وَالْمَغْبُوطَ مَنْ ثَقُلَ بِالصَّدَقاتِ وَ الْخَيْراتِ مَوازينُهُ؛

هرگاه بنده اى از دنيا رود، فرشتگان گويند: «چه پيش فرستاده است؟» و مردم گويند: «چه برجا گذاشته است؟» پس مال اضافه خود را (با صدقه) پيش فرستيد تا به سود شما شود، و همه را برجاى نگذاريد كه به زيان شما شود. همانا محروم، كسى است كه از خير دارايى خود محروم شود و مغبوط (كه ديگران به حال او غبطه مى خورند) كسى است كه وزنه اعمالش با صدقات و خيرات سنگين شود.

[بحارالانوار، ج 73، ص 88]