مردم در دنيا دو گونه كار مى كنند: يكى آنكه در دنيا براى دنيا كار مى كند و دنيايش او را از آخرتش غافل مى سازد... پس عمر خود را د

امام على علیه السّلام فرمودند:

اَلنّاسُ فِى الدُّنيا عامِلانِ: عامِلٌ عَمِلَ فِى الدّنيا لِلّدُنْيا، قَدْ شَغَلَتْهُ دُنْياهُ عَنْ آخِرَتِهِ... فَيُفْنى عُمُرَهُ فى مَنْفَعَةِ غَيْرِهِ، وَعامِلٌ عَمِلَ فِى الدّنيا لِما بَعْدَها فَجائَهُ الَّذى لَهُ مِنَ الدُّنيا بِغَيْرِ عَمَلٍ، فَاَحْرَزَ الْحَظَّيْنِ مَعا وَمَلَكَ الدّارَيْنِ جَميعا؛

مردم در دنيا دو گونه كار مى كنند: يكى آنكه در دنيا براى دنيا كار مى كند و دنيايش او را از آخرتش غافل مى سازد... پس عمر خود را در راه منافع ديگران تباه مى سازد، ديگرى آنكه در دنيا براى پس از دنيا كار مى كند، امّا سهم او از دنيا بدون كار به او مى رسد، اين گروه، هر دو بهره را به دست مى آورند وهم دنيا دارند، هم آخرت.

[نهج البلاغه فيض الاسلام حكمت 261.]