امام حسن(عليه السلام) را ديدم كه نماز صبح را مى خواندند در جايگاهشان مى نشستند تا آفتاب طلوع كند، و از امام(عليه السلام) شنيدم
عُمَيْرِ بْنِ مَيْمُون می گوید:
رَأيْتُ الْحَسَنَ بْنَ عَلىٍّ علیه السّلام يَقْعُدُ فى مَجْلِسِهِ حينَ يُصَلِّى الْفَجْرَ حَتّى تَطْلُعَ الشَّمْسُ وَسَمِعْتُهُ يَقُولُ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللّه ِ صلى الله عليه و آلهيَقُولُ: مَنْ صَلَّى الْفَجْرَ ثُمَّ جَلَسَ فى مَجْلِسِهِ يَذْكُرُاللّه َ حَتّى تَطْلُعَ الشَّمْسُ سَتَرَهُ اللّه ُ مِنَ النّارِ، سَتَرَهُ اللّه ُ مِنَ النّارِ، سَتَرَهُ اللّه ُ مِنَ النّارِ؛
امام حسن(عليه السلام) را ديدم كه نماز صبح را مى خواندند در جايگاهشان مى نشستند تا آفتاب طلوع كند، و از امام(عليه السلام) شنيدم كه مى فرمودند: از رسول خدا (صلى الله عليه و آله) شنيدم كه فرمودند: كسى كه نماز صبح بجا آورد سپس در جايگاهش نشسته و به ذكر خدا مشغول شود تا خورشيد طلوع كند، خداوند او را از آتش باز دارد، خداوند او را از آتش باز دارد، خداوند او را از آتش باز دارد.
[ امالى صدوق: 461 ح 3]
