اي قنبر آرام باش ! فحاش را با بي اعتنايي به حال خود گذار تا خدا را با اين عمل از خود راضي و شيطان را ناراحت و بدحال سازي و از ا

جابر گفت: أميرالمؤمنين عليه السّلام (هنگامي که شنيد مردي به قنبر فحش مي دهد و قنبر قصد او را كرده است) قنبر را ندا دادند كه:

مَهْلاً يا قَنْبَرُ، دَعْ شاتِمَک مُهاناً تُرْضِي الرَّحْمنَ وَ تُسْخِطُ الشَّيْطانَ وَ تُعاقِبُ عَدُوَّک ... ؛

اي قنبر آرام باش ! فحاش را با بي اعتنايي به حال خود گذار تا خدا را با اين عمل از خود راضي و شيطان را ناراحت و بدحال سازي و از اين راه دشمن خود را عقوبت دهي. قسم به خدایي که گندم را از دل خاک شکافت و گياه را روياند، راضي نمي كند مؤمن پروردگارش را به عملي مانند «حلم» و چيزي ناراحت کننده تر از «سکوت» براي شيطان نمي باشد و آدم أحمق را مکافاتي بدتر از سکوت نيست.

بحار الأنوار، ج 68، ص 424