هشت نفرند كه اگر مورد اهانت قرار گرفتند، جز خودشان كس ديگرى را سرزنش نكنند: 1 ـ كسى كه به مهمانى و سفره اى رود كه دعوت نشده اس

پیامبر اکرم صلّی الله عليه و آله فرمودند:

ثَمانِيةٌ اِنْ اُهينُوا فَلا يَلُومُوا اِلاّ اَنْفُسَهُمْ: اَلذّاهِبُ اِلى مائِدَةٍ لَمْ يُدْعَ اِلَيْها، وَ الْمُتأمِّرُ عَلى رَبِّ الْبَيْتِ، وَطالِبُ الْخَيْرِ مِنْ اَعْدائِهِ، وَ طالِبُ الْفَضْلِ مِنَ اللِّئامِ، وَ الدّاخِلُ بَيْنَ اَثْنِيْنِ فى سرٍّ لَمْ يُدْخِلاهُ فيهِ، وَالْمُسْتَخِفُّ بِالسُّلطانِ، وَالجالِسُ فى مَجْلِسٍ لَيْسَ لَهُ بِاَهْلٍ وَالْمُقْبِلُ بِالْحَديثِ عَلى مَنْ لايَسْمَعُ مِنْهُ؛

هشت نفرند كه اگر مورد اهانت قرار گرفتند، جز خودشان كس ديگرى را سرزنش نكنند: 1 ـ كسى كه به مهمانى و سفره اى رود كه دعوت نشده است. 2 ـ مهانى كه به صاحب خانه دستور دهد. 3 ـ كسى كه از دشمنانش خير و نيكى بطلبد. 4 ـ كسى كه از فرومايگان انتظار فضل و نيكى داشته باشد. 5 ـ كسى كه در يك كار سرّى ميان دو نفر وارد شود كه او را وارد آن راز نكرده اند. 6 ـ كسى كه حكومت را سبك بشمارد. 7 ـ كسى كه جايى نشيند كه شايسته آنجا نيست. 8 ـ كسى كه سخن خود را به كسى بگويد كه از او حرف شنوايى ندارد.

[من لايحضره الفقيه، ج 4 ص 355]