زمانى كه امنيت از بين مردم رخت بربندد و مردم بر اسبان سوار شوند (و به تاخت و تاز پردازند) و از زنها و بوى خوش كناره گيرى كنند،

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

اِذا فُقِدَ الاَْمْنُ مِنَ الْعِبادِ وَ رَكِبَ النُّّاسُ عَلَى الْخُيُولِ وَ أَعْتَزَلُوا النِساءَ وَ الطّيبَ فَالْهَرْبُ الْهَرْبُ عَنْ جَوارِهِمْ. فَقُلْتُ: جُعِلْتُ فِداكَ، اِلى أَيْنَ؟ قالَ: اِلَى الْكُوفَةِ وَ نَواحيها، أَوْ اِلى قُم وَ حَواليها فَاِنَّ الْبَلاءَ مَدْفُوعٌ عَنْهُما؛

زمانى كه امنيت از بين مردم رخت بربندد و مردم بر اسبان سوار شوند (و به تاخت و تاز پردازند) و از زنها و بوى خوش كناره گيرى كنند، پس بايد از نزد آنان فرار كرد. راوى گفت: فدايت شوم كجا بايد فرار كرد؟ امام (عليه السلام) فرمودند: به سوى كوفه و اطراف آن، يا به سوى قم و اطرافش زيرا بلا و گرفتارى از آن دو دفع شده است.

بحارالانوار، ج 60 ، ص 214