اگر هوا هميشه صاف و آفتابى بود، زمين خشك مى شد و گياهان مى سوخت؛ آب چشمه ها و رودها فرو مى رفت و به مردم زيان مى رسيد؛ خشكى بر
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
إنَّ الصَّحوَ إذا دامَ جَفَّتِ الأرضُ وَاحتَرَقَ النَّباتُ وَ غيضَ ماءُ العُيُونِ والأودِيَةِ فَأضَرَّ بِالنّاسِ و غَلَبَ اليُبسُ عَلَى الهَواءِ فَأحدَثَ ضُرُوبا اُخرى مَنَ الأمراضِ ؛
اگر هوا هميشه صاف و آفتابى بود، زمين خشك مى شد و گياهان مى سوخت؛ آب چشمه ها و رودها فرو مى رفت و به مردم زيان مى رسيد؛ خشكى بر هوا چيره مى شد و گونه ديگرى از بيمارى را پديد مى آورد.
بحار الأنوار ، ج 3 ، ص 125
