اي بسا آن كه از نعمتِ مدام به دام افتد، و پرده پوشي الهي او را بفريبد، و از گفتار نيكويي كه مردم در باره اش گويند به فتنه درآيد

امام علی علیه السّلام فرمودند:

كَمْ مِنْ مُسْتَدْرَجٍ بِالْإِحْسَانِ إِلَيْهِ وَ مَغْرُور بِالسَّتْرِ عَلَيْهِ وَ مَفْتُونٍ بِحُسْنِ الْقَوْلِ فِيهِ وَ مَا ابْتَلَى اللَّهُ سُبْحَانَهُ أَحَداً بِمِثْلِ الْإِمْلَاءِ لَهُ و قد مضى هذا الكلام فيما تقدم إلا أن فيه هاهنا زيادة جيدة مفيدة. ؛

اي بسا آن كه از نعمتِ مدام به دام افتد، و پرده پوشي الهي او را بفريبد، و از گفتار نيكويي كه مردم در باره اش گويند به فتنه درآيد. و خداوند سبحان هيچ بنده اي را چون مهلت دادن به او نيازموده است. اين سخن پيش از اين گذشت ولي در اينجا با افزونيهاي نيكو و سودبخش تكرار شد.

نهج البلاغه، حکمت 252