اي مردم، خدا بايد شما را به هنگام نعمت ترسان بيند همان گونه كه در موقع بلا و سختي. كسي كه دستش باز و روزيش فراخ گشته و آن را آز

امام علی علیه السّلام فرمودند:

أَيُّهَا النَّاسُ لِيَرَكُمُ اللَّهُ مِنَ النِّعْمَةِ وَجِلِينَ كَمَا يَرَاكُمْ مِنَ النِّقْمَةِ فَرِقِينَ إِنَّهُ مَنْ وُسِّعَ عَلَيْهِ فِي ذَاتِ يَدِهِ فَلَمْ يَرَ ذَلِكَ اسْتِدْرَاجاً فَقَدْ أَمِنَ مَخُوفاً وَ مَنْ ضُيِّقَ عَلَيْهِ فِي ذَاتِ يَدِهِ فَلَمْ يَرَ ذَلِكَ اخْتِبَاراً فَقَدْ ضَيَّعَ مَأْمُولًا؛

اي مردم، خدا بايد شما را به هنگام نعمت ترسان بيند همان گونه كه در موقع بلا و سختي. كسي كه دستش باز و روزيش فراخ گشته و آن را آزمايش الهي نديده قطعاً از رويداد وحشتناكي آرميده است، و كسي كه روزيش تنگ شده و آن را امتحان نديده اجر خود را از دست داده است.

نهج البلاغه، حکمت 350