امام علی (علیه السّلام) در طلب باران چنین دعا فرمودند: بار خدایا، ابرهای پربارِ گوش به فرمانت را بر ما ببار، و از رعد و برق ابر

امام علی علیه السّلام در طلب باران چنین دعا فرمودند:

اللَّهُمَّ اسْقِنَا ذُلَلَ السَّحَائبِ دُونَ صِعَابِهَا و هذا من الکلام العجیب الفصاحة و ذلک أنه علیه السلام شبه السحائب ذوات الرعود و البوارق و الریاح و الصواعق بالإبل الصعاب التی تقمص برحالها و تتوقص برکبانها و شبه السحائب الخالیة من تلک الروائع بالإبل الذلل التی تحتلب طیعة و تقتعد مسمحة ؛

بار خدایا، ابرهای پربارِ گوش به فرمانت را بر ما ببار، و از رعد و برق ابرهای نافرمان برکنارمان دار. و این از سخنان فصیح شگفت آور است که امام ابرهای رعدآور و برق خیز و بادها و صاعقه ها را به «شتر رموک» که بار خود را اندازد و سوار خود را بر زمین زند تشبیه نموده، و ابرهایی را که از اینها تهی باشد به «شتر رام» که به راحتی دوشیده شود و به آسانی سواری دهد، مانند فرموده است.

نهج البلاغه، حکمت 464