امام علی علیه السلام فرمودند :

إنَّ الدُّنیا دارٌ مُنِیَ لَهَا الفَناءُ ولاِءَهلِها مِنهَا الجَلاءُ ، وهِیَ حُلوَةٌ خَضراءُ ، وقَد عَجِلَت لِلطّالِبِ وَالتَبَسَت بِقَلبِ النّاظِرِ ، فَارتَحِلوا مِنها بِأَحسَنِ ما بِحَضرَتِکُم مِنَ الزّادِ ، ولا تَسأَلوا فیها فَوقَ الکَفافِ ، ولا تَطلُبوا مِنها أکثَرَ مِنَ البَلاغِ ؛

دنیا، سرایى است که براى آن ، نیستى رقم خورده است و براى اهلش رخت بربستن از آن. دنیا ، شیرین و دل ‏پذیر است و شتابان به سراغ خواهانش مى ‏رود و به دل بیننده مى ‏نشیند . پس با بهترین توشه ‏اى که در اختیار دارید ، از دنیا بکوچید و در آن ، بیش از کفاف مخواهید و از آن ، بیش از آنچه شما را به مقصد مى‏ رساند ، نطلبید.

بحار الأنوار : ج 72 ، ص 68