به امام باقر علیه السلام گفته شد: چگونه صبح کردید؟ حضرت فرمودند:
اَصْبَحْنا غَرْقى فِى الْنِـعْمَةِ، مَوْفُورینَ بِالذُّنُوبِ، یَتَحَبَّبُ اِلَیْنا اِلـهُنا بِالنِّعَمِ، وَ نَتَمَقَّتُ اِلَیْهِ بِالْمَـعاصى، وَ نَحْنُ نَفْتَقِرُ اِلَیْهِ، وَ هُوَ غَـنىٌّ عَنّا؛
صبح کردیم در حالى که غرق در نعمت هستیم، گناهان فراوان است، معبود ما با نعمتها به ما اظهار دوستى مى کند، و ما با نافرمانى نسبت به او دشمنى مى کنیم، ما به او نیازمندیم و او از ما بى نیاز است.
بحارالأنوار، ج 46، ص 304
