امام هادی علیه السلام فرمودند:

لولا مَن یَبقی بعدَ غیبه قائِمکُم مِنَ العلماء الدّاعینِ إلیه و الدّالّینَ علیه و الذَابِّینَ عن دینه بِحُجَجِ اللَه و المُنقذینَ لِضُعَفاء عِبادِاللّهِ مِن شِباکِ ابلیسَ و مَرَدتهِ وَ مِن فخاخ النَواصب لَما بَقِیَ أحَدٌ إلاّ ارتَدَّعَن دینِ اللّهِ و لکِنَّهم الّذین یُمسِکُونَ أزِمَّةَ قُلُوبِ ضُعَفاءِ الشیعه کَما یُمسِکَ صاحبُ السَّفینهِ سُکَّانَها اولئک هُمُ الأفضلُون عِندَاللَهِ عَزَّوَجَلَّ ؛

اگر نبودند علمایی که بعد از غیبت قائم شما، به سوی او دعوت می کنند و به سوی او رهنمون می شوند و از دین او دفاع می کنند و بندگان ناتوان را از دامهای شیطان و مریدهای شیطان و از دام ناصبی ها نجات می دهند، احدی باقی نمی ماند جز اینکه از دین خدا مرتد می شد ولی این علما زمام دل ضعفاء را به دست با کفایت خود می گیرند، چنانکه ناخدای کشتی زمام آن را به دست می گیرد و سرنشین های کشتی را از خطر مرگ حفظ می کنند؛ اینها در نزد خدای تبارک و تعالی برترین ها هستند.

الاحتجاج، ج1، ص18