امام جواد علیه السلام در دعا این گونه به درگاه الهی عرضه می داشتند:

أللّهُمَّ رَبَّ الْأرْواحِ الْفانِیَةِ، وَ الْأجْسادِ الْبالِیَةِ، أسْألُکَ بِطاعَةِ الْأرْواحِ الرّاجِعَةِ اِلى أحِبـّائِـها ... صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اجْعَلِ النُّورَ فى بَصَرى، وَالْیقینَ فى قَلْبى، وَ ذِکْرَکَ بِاللَّیْلِ وَ النَّهارِ عَلى لِسانى وَ عَمَلاً صالِحا فَارْزُقْنى.

اى خدایى که پروردگار روح‌هاى فناپذیر و جسم‌هاى پوسیده‌‏اى از تو مى‏‌خواهم به خاطر اطاعت روح‌هاى پاکى که به دوستان‌شان بر مى‏‌گردند... بر پیامبر و خاندان او درود فرستى و نور را در دیده‏‌گانم قرار دهى[تا حقایق را ببینم] و یقین را در قلبم جایگزین کنى و یاد خود را شبانه روز بر زبانم جارى سازى و توفیق انجام کارهاى نیک را روزیم گردانى.

بحارالانوار 91 : 189 .