امام جواد علیه‏السلام فرمودند من هنگامى که تصمیم مى‏گیرم در مسأله مهمى استخاره کنم، صد بار از خدا طلب خیر مى‏کنم و این چنین مى‏گویم:

أللّهُمَّ إنّى أسْئَلُکَ بِأنَّکَ عالِمُ الْغَیْبِ وَ الشَّهادَةِ، إنْ کُنْتَ تَعْلَمُ أنَّ کَذا وَ کَذا خَیْرٌ لى، فَخِرْهُ لى وَ یَسِّرْهُ، وَ إنْ کُنْتَ تَعْلَمُ أنَّهُ شَرٌّ لى فى دینى وَ دُنیاىَ وَ آخِرَتى فَاصْرِفْهُ عَنّى إلى ما هُوَ خَیْرٌ لى وَ رَضِّنى فى ذلِکَ بِقَضائِکَ فَإنَّکَ تَعْلَمُ وَ لا أعْلَمُ وَ تَقْدِرْ وَ لا أقْدِرُ وَ تَقْضى وَ لا أقْضى إنَّکَ عَلاّمُ الْغُیوُبِ.

خدایا، چون از ظاهر و باطن آگاهى، از تو خواستارم اگر که فلان چیز را براى من خیر مى‏دانى، آن را براى من برگزین و آسان گردان، و اگر مى‏دانى که آن براى دین و دنیاى من بد است پس آن را به چیزى که براى من خیر است تبدیل کن و مرا به قضاى خودت راضى و خشنود کن، چون تو آگاهى و من ناآگاه، تو توانایى و من ناتوان، و تو حکمرانى و من حاکم نیستم، تو از غیبها نیز آگاهى.

محاسن برقى : 600.