عبدالسلام هراتى گوید:

جِئْتُ إِلى بابِ الدّارِ الَّتى حُبِسَ فیها الرِّضا علیه‏ السلام بِسَرَخْسَ وَ قَدْ قُیِّدَ علیه‏ السلام، فَأسْتَأْذَنْتُ عَلَیْهِ السَّجّانَ، فَقالَ: لا سَبیلَ لَکَ إلَیْهِ علیه‏ السلام، قُـلْتُ: وَلِـمَ؟ قالَ: لِأَنَّهُ رُبَّما صَلّى فى‏یَـوْمِهِ وَلَیْلَتِهِ أَلْفَ رَکْعَةٍ …

به در خانه ‏اى که امام رضا علیه‏ السلام را در شهر سرخس زندانى کرده بودند آمدم، و آن حضرت آنجا گرفتار بود، از زندانبان اجازه [ملاقات] خواستم، به من گفت: که راهى بر او ندارى، پرسیدم چرا؟ گفت: براى این که او بیشتر اوقات در روز و شب هزار رکعت نماز مى‏خواند.

عیون اخبار رضا 2: 197 ح 6