ابراهیم بن عباس مىگوید:
وَ لا رَأیْتُهُ [اَبَاالحَسَنِ الرِّضا علیه السلام] شَتَمَ أَحَدا مِنْ مَوالیهِ وَ مَمالیکهِ قَطُّ، وَ لا رَأَیـْتـُهُ تـَفَـلَ قَـطُّ وَ لا رَأَیْتُهُ یُقَهْقِهُ فىضِحْکِهِ بَلْ کانَ ضِحْـکُهُ التَّبسُّمَ …
امام رضا علیه السلام را هرگز ندیدم که یکى از غلامان و خدمتکارانش را ناسزا بگوید و یا آب دهانش را به زمین انداخته و در خندهاش قهقهه نماید بلکه خنده او تبسم بود.
عیون اخبار الرضا 2: 197 ضمن ح 7
