سبط ابن جوزى گوید:

موُسَى بْنُ جَعْفَرٍ علیهماالسلام أَبوُالْحَسَنِ الْهاشِمىّ صَلَواتُ اللّه‏ِ عَلَیْهِ کانَ یُدْعى اَلْعَبْدُ الصّالِحُ لِأَجْلِ عِبادَتِهِ وَ اجْتِهادِهِ وَ قِیامِهِ بِاللَّیْلِ، وَ کانَ کَریما حَلیما إِذا بَلَغَهُ عَنْ رَجُلٍ أَنّهُ یُؤْذیهِ بَعَثَ اِلَیْهِ بِمالٍ.

موسى بن جعفر علیهماالسلام از خاندان هاشم به خاطر عبادتهاى فراوان و تلاش در راه خدا و شب زنده‏دارى «بنده صالح» خدا نامیده مى‏شد. وى مردى بخشنده و بردبار بود، هرگاه از فردى به او آزار و اذّیت مى‏رسید کمک‏هاى مالى برایش مى‏فرستاد.

کشف الغمّة 2 : 250