امام رضا علیه‏ السلام فرمودند:

. . . کانَ أَبى صَلَواتُ ‏اللّه‏ُ عَلَیْهِ إِذا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لا یُرى ضاحِکا، وَ کانَتْ کَأبَتُهُ تَغْلِبُ عَلَیْهِ حَتّى یَمْضِىَ مِنْهُ عَشْرَةُ أَیّامٍ فَإِذا کانَ یَوْمُ الْعاشِرِکانَ ذلِکَ الْیَوْمُ، یَوْمَ مُصیبَتِهِ وَحُزْنِهِ وَ بُکائِهِ وَ یَقُولُ: هذَا الْیَوْمُ الَّذى قُتِلَ فیهِ الْحُسَیْنُ صَلّى‏اللّه‏ُ عَلَیْهِ.

پدرم (امام کاظم علیه السلام) درود خدا بر او باد، وقتى که ماه محرّم مى‌‏رسید، دیگر خندان دیده نمى‌‏شد، بلکه تا روز دهم همواره اندوهگین و غمناک بود، و چون روز دهم فرا مى‏‌رسید آن روز، روز عزا و غم و اندوه و گریه او مى‏‌شد و مى‌‏فرمودند: این همان روزى است که امام حسین علیه‏ السلام در آن به شهادت رسید.

اقبال الاعمال: 544